Бид бүгдээрээ гараад удсанаа одоо л дор бүрнээ хүлээн зөвшөөрч эхлэв. Чингис хаанаасаа эхлээд Чойбалсан, Сүхбаатар,Цэдэнбал даргын зураг, хэлсэн үг тэргүүтэн, нийтийн дунд ихэд тарж Цэдэнбалын эсрэг “Монгол тулгатны 100 эрхэм”ээр ярьсан Лоохууз гуайг зарим нэг нь хараан зүхэх ажээ. Монгол тулгатны 100 эрхэм нэвтрүүлэг ч нийгмийн сэтгэл зүйд нөлөөлсөн нь ойлгомжтой.

Энэ зууны хоёр мянга арван долоон оны намрын нэгэн бороотой өдөр гэрээсээ гарч ирэхэд манай хамар хашаа Дашчойлон хийдэд босож байгаа Майдар бурханы сэрэг дүрийг бүтээж буй ажил урд шөнө нэлээд явчихсан харагдана.

Яг үнэндээ бид ерээд оноос хойш хаа хүрэхээ дарга өөрөө ч мэдэхгүй, бас дээрээс нь зам мэдэхгүй жолоочтойгоо “Аз жаргалын эрэлчин” болж баахан манаргав.

Юу ч болж байсан малийтлаа инээгээд сууж байдаг бодь хүмүүс байдаг. Өөрт нь хийгээд бусдад ч амар. Ийм хүмүүсийг буянтай хүн амар хүн дээ гэцгээдэг. Гэтэл өчүүхэн зүйл болсон ч сүгсэлзэж хариу үйлдэл үзүүлдэг хүмүүс маш олон. Ялангуяа манайхан ийм зантай.

Ардчилалд шилжээд ч гэхүү, тусгаар тогтнолоо өөрсдөө мэддэг болоод ч гэхүү өнгөрүүлсэн 25 жилийг хархад зарим юмс огт танигдахгүй болтлоо өөрчлөгджээ. “Түц”ээр эхлээд тохиролцооны мухлаг болоод, одоо хэдийнээ сүпер маркет болсон хамгийн ойрхон дэлгүүрээр жишээ авахад л ойлгомжтой... Үзсэн харсан, хэссэн тэнэсэн, өмссөн зүүсэн, баяжсан, хөлжсөн гээд тоочвол эцэсгүй яриа болно.

Хэрвээ сонгуулийг товлосон цагт нь хийлээ гэж үзвэл мөн л ихэс дээдэст энэ өвчин эхлээд тусах магадлалтай билээ. УИХ, засгийн газар дөрвөн метрийн холоос хурлаа хийдэггүйг хүн бүр мэднэ.