Хүүхдийг шийдэхүй, сэтгэхүйд сургах ёстой

“Одоогийн хүүхдүүд яана даа” гэж бүр Аристотелийн үед л хэлдэг байсан юм гэнэ лээ. Тэр цагаас хойш үе бүрийн хувьд л дараах үе нь улам л муудаад байх шиг санагддаг байж. Учирзүйн энэ дарааллаар бол өдийд хүн төрөлхтөн гээч бараг мөхчихсөн байх байж л дээ?

Хуучиндаа дуртай нэг нь цаг сайхан байсан, одоо гэнэт мууджээ л гэнэ. Хүн гэж амьтан мөс гэдэг юмтай байсан, тэр нь одоо үгүй болж л гэнэ. Шинэ юманд элэгтэй нь болохоор учиргүй муухай байсан нийгэм, амьдрал өдгөө сайхан болжээ л гэнэ. Техник технологи хөгжөөд хүн гэж амьтны хөл хөсөр, гар газар хүрсэн юм байх.

2015 оны 5 сард Вашингтон Хотноо Монгол Соёлын Төвийнхөн Олон Улсын Монгол Судлалын бага хурал зохион байгуулж, дэлхийн олон орны эрдэмтэд ирж илтгэл тавьсан билээ. Тэдний нэг МУИС-ийн профессор Жамсрангийн Урангуа багштай Конгрессын Номын Санд хууч хөөрөн сууж байв.

Эцсийн баяр дуусахад эхний баяр эхэлнэ, амьдралын энэ тойрог, цагийн энэ эргүүлэг дотор аж төрөхөд заавал тэр тэмдэглэлт өдөр нь тохиогоогүй ч гэлээ зүгээр л хайртай гэдгээ хэлэх гэж, харилцуураар дууг нь сонсох гэж, хамгаас илүү түүнийгээ гэдгээ хэлэх л гэж залгаж бас болно шүү дээ.

Бидний багад эцэг эхчүүд ном их уншлаа гэж загнадаг байж билээ. Ялангуяа орондоо ном аваад шургавал нүд муудна хэмээнэ. Тэгэх тусам нь улам л уншдаг байлаа. Идэхийг хориглосон жимс хамгийн амттай нь байдаг гэгч л болж байж дээ, одоо бодоход.