Торгууль тавьдаг санкц нь зөвхөн нэг хэрэгсэл нь. Зорилго нь биш. Бизнес, зах зээл, эдийн засгийн холбоо, харилцааг илүү өрсөлдөөнтэй, чөлөөтэй байлгах нь гол зорилго нь.
Монгол Улс энхийг эрхэмлэсэн, нээлттэй, бие даасан, олон тулгуурт гадаад бодлогынхоо хүрээнд хэд хэдэн томоохон айлчлалыг дотооддоо хүлээж авахын хажуугаар Ерөнхий сайдынхаа түвшинд технологийн салбарын тэргүүлэгчидтэй холбоо тогтоож эхэлсэн нь маргаангүй зөв шийдэл, том агуулга болох нь.
Шивээхүрэн-Сэхэ хил дамнасан боомтыг холбосон төмөр замыг 2008 оноос ТЭЗҮ-ийг иж бүрэн хийж, хувийн хэвшил нь бүтээн байгуулалтын ажлаа эхлүүлэхээр төлөвлөсөн ч “Төрөөс төмөр замын талаар баримтлах бодлогын баримт бичиг”-ийг УИХ-аас баталснаар гацаанд орж, 15 жил таг зогссон түүхтэй. Төмөр замаар танк орж ирнэ гэх нарийн царигт дөрөөлсөн улс төр, “айдсын менежмент”-ийг бүтнээр нь хэрэгжүүлснээс бусдаар төслийг бүхэлд нь “нураасан”.
ОХУ-аас эрчим хүч, БНХАУ-аас хүнсний хараат байдлыг аажимдаа халахад "Гуравдагч хөрш" тэр дундаа Францын оролцоо жин дарж мэдэх дипломат саналыг тэрбээр бидэнд тавилаа.
Ерөөсөө л өмнөх дарга нараасаа давсан поп мэдэгдэл хийх хамгийн том тайз нь ШӨХТГ өөрөө болсон түүхтэй. Гагцхүү тамга, тэмдгээ хүлээж аваад удаагүй байгаа Н.Мандуул энэ буруу жишгийг үргэлжлүүлэх үү? эс бөгөөс байгууллагадаа засаглалын реформ хийх замаар ардаа ямар нэгэн айдас, дарамт, шахалтгүйгээр чөлөөт зах зээлийнхээ зарчмаар өрсөлдөх боломжийг хувийн хэвшлийнхэнд олгох уу? гэдэг нь түүнд хаяглах эхний АСУУЛТ.
Өчигдөрхөн Монгол Улсыг уул уурхайн баялгаар нь гадаад тавцанд төсөөлдөг байсан бол өнөөдөр Монголд хэн айлчлах, түүгээрээ дамжуулж ямар байр суурь илэрхийлэх вэ? гэдэг нь бидэнд биш тэдэнд хүлээлт үүсгэдэг болсон нь НҮБ-ын "ногоон индэр" Монголд шилжсэнийг харуулав.
