Галбын говийн хулан, Хустайн тахь, Танзани нутгийн алаг тахийн зовлон, жаргалын тухай товчхон өгүүлэхийг зорив. Гэрэл зураг сонирхогч өчүүхэн миний бие бээр эдгээр зургийн төлөө цөөнгүй сар жил бэдрэхдээ нар сар, цас бороо, салхи шуурга, ялаа шумуул мэтийн ааш авирыг олох гэж багагүй зүдэрсэн болой.

Нар зугуухан жаргаж, үдшийн сүүдэр буух харгуй горхины ус залгилж сэрэмж алдсан гэнэн импалаг отож өнгийх энэ гинс бол нөгөө зүйрмэглэж хэвтсэн гэндээс баруунш таарч дуранд минь өртсөн юм.

Хималайн хажир нь “бүргэдийн толгой, далавчтай бөгөөд арслангийн бие цогцостой” гэж Славян ардын нэгэн домогт бас өгүүлжээ.

Өндөр хавцлын цас ханзран гулсахтай төстэй ч юм шиг битүү хүрхэрэх мөртлөө цаанаа л нэг айзамсаг алсдуу чимээнээр сэрж орхив. Лавшруулан чих тавихуй өнгөрсөн шөнийн тасалдангуй, аядуухан архиралтай төстэй дуулдах. Арслангийн анир.

Баавгайн фото хөрөг буулгах гэдэг үнэн амаргүй ажил. Энэ араатан бол цагаан зээр, хулан, эсвэл буга, бор гөрөөс шиг элбэгдүү тааралдах амьтан биш нь хяслантай.

​Дэлхийн шилдэг зураг төсөл, инженерингийн шийдэл, тоног төхөөрөмжид суурилсан энэхүү нарийн төвөгтэй бүтээн байгуулалтыг манай үндэсний инженер, техникчид, ажилчид бүтээн босгосон нь бахархан тэмдэглүүштэй.