Бид нүүдэлчид. Хэрэн хэсэх, дураараа амьдрах зөн совин мах цусанд минь шингээстэй. Гурав дөрөв дэх үеийн хотын хүн хэмээн өөрийгээ цоллож, саяхан хөдөөнөөс ирсэн нэгийгээ “Хөдөөний хөөсөн мантуу”-гаар хочлогчийн госчоомтой цээжинд ч нүүдэлчний зүрх цохилж, хаврын урь унахтай хамт хэрэн одох дон нь хөдлөн, сэтгэл нь “төрөлх гудамжиндаа” тогтохгүй дэрвэлзэнэ.

Социализмын үед нэг ийм зүйр үг байлаа. Капитализм байгаа цагт дайн сүүдэр мэт дагалдана гэж. Тэр үед бид хувийн өмчгүй, социалист нийгэм байгуулж байсан цаг. Хожим мэдэхнээ капитализм гэхээсээ илүү социализм байгуулагчид энх тайвны төлөө тэмцэж байгаа цагт дайн сүүдэр мэт дагалддаг байсан юмсанж.

Би хулигаанаас айж байсан боловч хот руу явахдаа шийдвэр төгс байсан болохоор Дамлинд дургүй хүрлээ.

Ихэнх англичууд унтахдаа нүцгэлдэг. Харин тэдний ханхүү тоглоходоо шалдалдаг. Гэтэл сүйт бүсгүй нь аялахдаа нүцгэлдэг аж.Ирээдүйн хааныхаа гэр бүлийг шалдан байхыг харсан британичууд “нүцгэн хаант ёс”-ны эрин үе ирж байгаа юм байна гэж ухаарав болтой. Ингээд шинэ хаант ёсонд амьдрахад бэлдэн өөрснөө шалдалж эхэлсэн байна.

Улс нь жилээ дагана гэж үнэн байна шүү. Жилээ ч юу байхав, жилийнхээ нэрлэсэн амьтныг дагадаг болтой юм аа.

Амьдрал мөрөөдлөөр дүүрэн. Хүсэл мөрөөдлийн жар орчим хувьд нь мөнгөөр дамжин хүрч болдог гэдэг ээ.