Хэдэн жилийн өмнө болсон явдал. Хотын захын дүүргийн нэгэн сургуульд хэдэн комьпютер гардуулах юм болов. Шинэ сонин техникийг сониучирхсан багачууд хошуурч, таних мэдэх хүсэл бадарч, энд тэнд нь ямар нэг товх ч болов дараад үзэх хорхой ассан хүүхдүүд биднийг бүчин авлаа. Захиралаа харсан хүүхдүүд эрх биш биеэ барин алсаас харна.

Хөгжил дэвшил гэдэг нь үнэн хэрэгтээ уламжлалаасаа хагацан салах процесс билээ.

Тэр айсуй...Дийлдэшгүй санагдсан, нуршгүй бодогдсон бүгдийг хага яран юу цухалзнам билээ? Нэг л өглөө сэрэхэд наашлан айсуй баяр жаргалын совин татна. Аль эртийн мартагдсан мөрөөдөл өнгөрсөн шинэ биелээд босгон цаана гэрэвшин зогсох шиг. Аль эсвэл хэзээ ч ирэхгүйдээ гэж бодсон нэгэн үүдийг минь тогшин алдан зүрхшээх ч шиг. Тэр айсуй. Энэ бол хавар.

Өнгөрсөн тавдугаар сарын 21-нд бил үү, дэлхий сөнөх учиртай байв.

Нийслэл хотод үер болж байна. Дэлхий даяараа л үер болж байгаа л даа ер нь.

Бид цөмөөрөө үнэнд дуртайгаа тунхагладаг. Бид “Үнэн хаана байна” гэж үргэлж нэхдэг. Бид бусдыг үнэний гэрэлд шарахыг хүсдэг, шаарддаг атлаа өөрөө түүнтэй нүүр тулбал яахыгаа тэр бүр боддоггүй.