Таван Толгойн нүүрсний уурхайг яаж, хэнтэй хамтран ашиглах талаар ардчилсан Монгол Улс төр засгаасаа түмэн олноо хүртэл талцаж эхэллээ.

Аливаа улсын төсөв бол төр засгийнх нь удирдах чадварын толь юм. Монгол Улсын төр засгийн чадавхи нь сульдаж, мэргэжил чадвар сул, мэддэг боловсрол нимгэн хүмүүс засгийн эрхэнд шургалах болж, тодотгох гэсэн гоё үгээр халхлан, баталсан төсвөө баримжаагүй өөрчилдөг болоод арван таван жилийн нүүр үзэв.

“Coal Mongolia 2015” чуулган уламжлал ёсоороо Улаанбаатар хотод дөрөвдүгээр сарын 9-10-нд тав дахь жилдээ болж өнгөрөв. Өмнөх жилүүдийнхээсээ даруухан, харьцангуй цөөн оролцогчтой байсан ч энэхүү чуулганы явц, уур амьсгал нь Монголын нүүрсний салбарын бодит байдал, жилийн өнгө төрхийг урьдын адил, тод илэрхийлж байлаа.

Монгол Улс зах зээлд дөнгөж шилжиж байсан 90-ээд оны эхээр бидний хэдэн нөхөд Японы алдарт компаниудын түүх, түүний дотор “Киосера” компанийг үндэслэн байгуулагч Казуо Инаморигийн тухай уншиж, сонирхон судалж байлаа. Түүний “Амжилтын төлөө тэмүүлэл” (Passion for success) нэртэй номыг олон дахин уншиж байсан бөгөөд нэг маань түүний KDDI компанитай хамтраад бизнесээ эхлүүлсэн билээ.

Бүх зүйлийг хүний чадах хамгийн дээд түвшинд тултал хийх ёстой гэж Япончуудыг хүмүүжүүлдэг бололтой. Тэндхийн хот, хөдөө хаана ч гэсэн, дэд бүтэц, барилга, бараа, үйлчилгээ юунд ч гэсэн нүд хуурсан, хагас дутуу, аргацаагаад өнгөрсөн гэхээр юу ч хайгаад хайгаад олдохгүй юм. Аргалаад өнгөрдөгт дасчихсан Монгол хүнд бол бүр эгдүү хүрмээр.

Монгол улсын эдийн засаг бараг тасралтгүй хямарсаар хориод жилийг дамжив. Ээлж дараалан солигдох засгийн газрууд өөрсдийгөө содон нэрээр гоёдогч мөнгөний үнэгүйдэл, ажилгүйдэл, ядуурлыг бууруулж чадсангүй.