Баабар “Гадаадын хөрөнгө оруулалтын адал явдал”-ын үнэн түүхийг цувралаар бичиж нийтийн өмнө дэлгэж байна. Ардчиллын буянаар бид дэлхийтэй хөл зэрэг­цэн алхдаг болоод хорь гаран жил боллоо. Мэдээж гадаадын болгон сайн гэх гээгүй. Гэвч шинэ ханд­лагыг үгүйсгэгч ялангуяа “барууны” гэсэн хаягтай болгоныг царцаах гэсэн оролдлого сүүлийн үед илт анзаарагдах болсон.

Улаан туг залуучууд хоёр ихэр юм гэж дуулдаг шиг авьяас, гавьяа гэсэн үгс хоо­рондоо их ойрын садан төр­лүүд. ”Монгол Улсын гавьяат” гэдэг цол байдаг даа. Энэ цол хэргэм нь тамирчин, дуучин, жүжигчин зэрэг онцгой нөх­дүү­дийн хүрэх гээд мацаж яваа өндөрлөгийн нэр юм.

“Малаа яаж маллахаа Марксиз­маар заалгахгүй...” гэсэн яруу найргийн мөр Хөдөө аж ахуйн мэргэжилтнүүдэд айхтар нөлөөл­сөн гэлцдэг. Гэхдээ энэ нь мал аж ахуйн чиглэлийн бизнест сайн юм болоогүй. Оронд нь аж ахуйн нөгөө салбар болох газар тариа­лан дээр эрх мэдэлтнүүд хэлэхгүй заахгүй юм алга.

Шилдэг тэргүүний хэн бэ гэсэн номинаци бүх салбар дээр бий. Урлаг спорт зэрэг олон сал­ба­рынханд “Шилдэг” болох нь нэр төр, эдийн засгийн ач холбог­долтой байдаг. Чухам шилдгийн шилдэг болохын төлөө л ажиллаж амьдардаг гэхэд хэлсдүүлсэн гэх­гүй. Хамгийн шилдэг дуучин болох­гүй л юм бол урлагаар явахын утга юусан билээ.

Засаг захиргааны нэгжүүд төс­вөөс гадна ”Сум хөгжүүлэх сан”-тай болоод байгаа. Түүгээр орон нутгийнхан хоорондоо ярилцаж байгаад юу дуртайгаа хийх эрхтэй. Сайнаар яривал сумаа хөгжүүлэх, саараар хэлбэл айл гэр болж тоглоцгоо гэсэн үг юм уу даа.

Айл болгон гэртээ зу­рагт­тай. Лав л манай уншигчид зурагтгүй айл биш дэг. Зураг­таар кино байнга гарна. Бид кино үзэх дуртай. Одооны телевиз маш олон хувил­бар­тай бөгөөд сувгуу­дыг солиод байхад эрхбиш аль нэгэнд нь ший янгуу байж л таараа.