Хилэнцэт хорхой заримдаа өөрийгөө хатгаад үхчихдэг гэсэн яриа бий. МАН –ын залуучууд нь үндсэндээ хатгуур болчих шиг.

Томоохон сайдууд нь өөрсдөө л цавчиж, идэж уух гэж дайрна, эх нутгаа зарна, авлига авна. Хэрэв дөрвөн жил хариуцсан ажлаа гялалзуулчихсан бол шууд л ялаад гараад ирнэ.

Авлигын хор уршигийг манайхан нэг л ойлгохгүй, байдаг л зүйл мэтээр сэтгэсээр өнөөг хүрчээ.

90 оноос хойш манай улс хөгжиж өөрсдийн томоохон бизнесмэнүүдтэй болсоон. Гэхдээ бид бусад Азийн барууд шиг хөдөлмөрлөөгүй. Тиймээс ч Samsung, Sony, Ford шиг том корпорациуд байгуулаагүй, зүгээр л социализмаас үлдсэн хуучин хэдэн үйлдвэр, аж ахуйгаа л ХУВААЖ АВААД суурин дээр нь хөлжсөн. Харин энэ хуваалт их сонирхолтой, уг нь хоёр сая хүнд тэнцүүхэн тарааж өгсөн юм билээ.

Сайн сайхан, хайр халамж, аз жаргал бүгдээрээ Монголд замхарч арилаа юу хэмээн сэтгэлээ нухлах олон хүн бий.

Хэний тухай, юуны тухай өгүүлнэ вэ? Би хувьдаа түүнийг Үүрцайх хэмээн нэрлэсэн.