Хамгийн харамсалтай нь энэ үйл­дэлд АН шууд нэгдээгүй ч, ойл­гомжгүй байр суурь, засгийн эрх барилцаж явсан 18 жилийн турш­лагатайгаа үл дүйцэх ноён нуруу гар­гаснаараа хүчирхийллийг улам дэвэргэлээ. Сонгуульд ялагд­сан­даа шаралхаж яваа ир­гэний хө­дөл­гөөн нэртэй сайн ду­рын уран сай­ханчдын босгосон хү­ч­ир­хийл­лийн овоон дээр Мон­го­­лын ард­чил­лын бэлэг тэмдэг болсон АН шаазгай болж суугаад 18 жилийн өмнө өөрсдийнхөө авчирсан ард­чил­лыг анархиз­маар солиход үйлд­лээрээ бус ч, үг хэлээрээ оролц­лоо. Үнэхээр л АН-ын дарга Ц.Элбэгдоржийн хэлс­нээр Хонго­рыг хордуулахад оролцсон гэх Дархан-Уулын Засаг дарга Д.Хаян­хярваа Хонгорт зуун хувийн санал авсан нь үнэн л бол сонгуульд луй­вар орсон байх сэжиг таамгийг нэ­мэгдүүлж байна. Уржигдрын жаг­сагчдын хувьд зөвхөн энэ удаагийн сонгуулийнх биш, давтан луйварт бу­химдсан бухимдал тэсэрсэн ч байж болох. Тийм учраас АН бо­лон жагсаал зохион байгуулсан, тэнд оролц­сон хүмүүсийн улстө­рийн тэмц­лийг хүндэтгэж байна. Гэхдээ л ард түмэн бол сонгуульд ялагдсан нэгнийх нь уураа гаргаж, намын байр руу шиддэг чулуу биш. Төрийн цагдаа бол нүцгэн га­раа­раа ялсан намын байрыг хам­гаал­даг амьд бороохой ч биш би­лээ. Гэтэл ард түмний нэг хэсгээр “чу­луу” хийн шидэлцэж байхад МАХН, АН-ын удирдлагууд хүчир­хийллийг зогсоох талаар юу ч хий­сэн­гүй. 1990 онд олон нийтийн Төрийн ордон руу дайрсан эсэр­гүүц­лийг С.Зориг, Ц.Элбэгдорж нар хориг­лож чадаж л байсан. 1998 онд С.Зоригийг алагдсаны мар­гааш хилэгнэсэн олон МАХН-ын байр руу дайрах гэхэд түүнийг Э.Бат-Үүл зогсоож чадаж л байв. Тэгвэл уржигдрын хувьд лиде­рийн­­хээ нэр хүндээр жагсагчдыг хязгаарлах үйлдлийг АН-ын дарга яагаад хий­сэнгүй вэ. МАХН-ын байр­ны өмнөх хилэгнэлийг саар­магжуулж чадах хүн бол уржигд­рын хувьд С.Баяр биш, Ц.Элбэг­дорж байлаа. МАХН-ын дарга яагаад Ерөнхий сайд байж тайван жагсаалыг хүчирхий­лэл, гал түй­мэр болохоос нь өмнө тайвнаар дуусгахад төрийг ашиг­ла­сангүй вэ. Тийм боломж нь ур­жигдрын хувьд Ц.Элбэгдоржид биш С.Баярт бай­сан баймаар. Гэ­тэл энэ өдөр МАХН-ын байрны өм­нөх жагсаал битгий хэл Монголын төр бүхлээ­рээ эзгүй юм шиг л байв. Тэнд зөв­хөн архи л бүгдийг захир­лаа. Орой нь Ерөнхийлөгч онц байдал зар­ла­сан, бас л хо­жимд­лоо. Ерөнхий­лөгч энэ өдөр яагаад сонгуульд оролц­сон нам, эвслийн удирд­ла­гуу­дыг ширээний ард суулгаж, Үнд­сэн хуульд заасан эв нэгдлийг илэрхийлэгчийн үүргээ арай эрт­хэн гүйцэтгэсэнгүй вэ. Хожимдсон ч гэсэн онц байдлаар хүчирхийл­лийг намжаалаа. Гэх­дээ онц бай­далд эргэлзмээр зарим зүйл байна аа. МАХН-ын байрны өмнө болсон хүчирхийлэл бүх­лээ­рээ, түүний шууд үр дүнгээрээ зар­ласан Онц бай­дал зарим та­лаараа Монголын ардчилалд аюул дууд­лаа. Онц бай­дал нэрээр телеви­зүү­дийг түр хаалаа. Энэ бол үг хэ­лэх, үзэл бод­лоо илэр­хийлэх эрх, эрх чөлөөг хяз­гаар­ласнаас ялгаа­гүй. Өнөө­дөр ард­чилсан Монгол Улсын хэв­лэлийн эрх чөлөөг ганц телевиз тө­лөө­лөхгүй. Хэвлэлийн эрх чөлөө­гүй ардчилал гэж бай­даг­гүй. Тийм уч­раас дөрөв хоногийн ху­гацаатай онц байдал нь Монгол Улс тийм ху­гацаагаар ардчи­лал­гүй болж бай­гаатай л адил. Гэмт хэрэгтэн ч шүү­хийн өмнө өөрийгөө өмгөөлөх эрх­тэй. Жагсч үймээн са­муун дэг­дээж, эцэстээ баривч­лагд­сан тэд­гээр хүмүүс хүчирхийлэл үйлд­сэ­нээрээ буруутай. Ийм жи­шиг тог­тоох­гүйн тулд хуулийн хү­рээнд ха­риуцлага тооцох ч ёстой. Гэхдээ тэд­ний улстөрийн тэмц­лийн зо­рил­го юуны төлөө байсныг олон ний­­тэд хүргэх чөлөөт хэвлэл ду­таж байна.

Анархистуудын балгаар Мон­голын ардчилал үнэгүйдэх вий гэ­дэгт олон хүн санаа зовж байна. Ид жагсаалын үед сураггүй бай­сан атлаа тайван цагт гудамжаар хаа сайгүй эгнэх хуягт танк, зэвсэг агс­сан цэргүүдийн дүр зураг ир­гэдийг улам айдаст автуулж бай­гаа ханд­лага ч байна. Зарим та­лаараа ард­чи­лалд тавьсан онц байд­лыг да­лим­дуулаад Киргиз, Ка­закстанд бараг нэг л өдөр ирсэн засаглалын шинэ хэлбэр цухал­зах вий гэдэг түг­шүүр бас нэгэн айдас нэмж байна.