ХХ зуун домогт нүүдэлчид хэмээгдэх монголчуудын нүүр царайг өөрчилсөн юм. Орон гэр, амьдралын хэвшил, ахуй байдлаас эхлээд биеийн галбир царай зүс нь өөрчлөгдөв. Байшинд амьдардаг, өрнөд маягийн суурин хувцастай болоод зогссонгүй хөл нь тэгширч, нуруу нь тэнийн гоолигжиж, наранд түлэгдэж салхинд осгоруутсан хүрэн саарал царай нь зөөлөн цагаан болов.

-9 дүгээр сарын үзэгдлүүд хэмээх фельетон-

Чөтгөр, шулмыг бид хэзээ ч хараагүй учраас ой ухаандаа багтсан хамгийн муухай дүрслэлээр ойлгодог. Таньж мэдсэн хязгаартаа баригдаад “хэрвээ тэр хүн байсан бол ийм байх байсан” гэж төсөөлөн, зэвүү царайтай нэгэн, эсвэл араг ясаар төлүүлнө. Рентгэн туяа нээх хүртэл бид зөвхөн талийгаачийн араг ясыг л үзэж болдог байсан учраас “үхлийг санагдуулагч” дүр болсон нь тэр. Ер нь бол чөтгөр байдаг байлаа гэхэд ямар дүртэйг бид мэдэхгүй.

Эдийн засаг ч нэг унахаараа бусдыгаа сайхан чирэх юм аа. Дандаа буурсан, унасан тухай стаатистиг.

Амьдрал мөрөөдлөөр дүүрэн. Хүсэл мөрөөдлийн жар орчим хувьд нь мөнгөөр дамжин хүрч болдог гэдэг ээ.

Эхлэл: Юун санхүүгийн хямрал, юун дифляци. Буруу өдөр шинэлбэл яах вэ гэдэг асуудал үндэстэнд тулгараад байна.