Монголчууд зөвхөн хурдны самбартай эдийн засгийн машинд суучихсан гэлтэй. Жолоочид хаашаа, ямар зардлаар явах нь биш, зөвхөн хэрхэн хурдлах нь чухал ажээ.

Барилгын салбар сэхээн амьдруулах тасагт хэвтэж байна.

Монголчууд Ерөнхийлөгчийн сонгуулийн цаана гарлаа. Сонгууль хийхийн тулд орон даяар амардаг ч болов. Амралт, баярын өдөр багадсан юм шиг. Заримдаа монгол хүний амьдралын гол зорилго нь төрөөс, улсаас тэтгэлэг авч амь зогоох, улмаар улс төрийн олон шатны сонгуульд оролцох явдал мэт санагдах боллоо.

Бид ардчилал, зах зээлийн замыг сонгон явсаар эдүгээ нүүрс, зэс, алт, төмрийн хүдэр зэрэг эрдсээ бараг ганцхан орон руу экспортолдог, уул уурхайн олборлох салбар зонхилсон эдийн засагтай болоод байна.

Татварыг ажил хийдэг хүн бүр урсгасан хөлсөөрөө төлдөг. Татварын хэмжээ ихэдсэн нь хаягдсан үйлдвэр, өрөндөө зарагдсан ферм, ажил хайж гудамж элээн өлсөж яваа бүлэг хүмүүсээр харагдана”. Ф.Рузвэлт. 1932.

Яг өнөөдрийн байдлаар Монгол Улсын Засгийн газрын өр гадаад зээл, дотоод өр, гадаад үнэт цаасны өр, зээлийн баталгаа, төрийн болон орон нутгийн өмчит компаниудын гэх мэт өрүүдийг нийлүүлээд 10 их наяд төгрөг болсон нь эдийн засгийнхаа 50 хувьтай тэнцэж байна. Энэ бол монгол хүн бүр 3.0 сая төгрөгийн өртэй гэсэн үг.