2011 оны тооллогоор Монголд 90 мянга шахам хувийн аж ахуйн нэгж, компани бүртгэгдсэний 60 хувь нь идэвхтэй үйл ажиллагаа явуулж, ДНБ-ий дөрөвний гурвыг бүтээн, ажиллах хүчний 70 хувийг бүрдүүлж байна. Компаниудын дийлэнх нь нэг, бусад нь нэгээс дээш гэр бүлийн эзэмшилд байгаа гэвэл ойролцоогоор 60-аад мянган гэр бүл өөрийн компанитай гэсэн үг.

Монгол Улсын статистикийн мэдээгээр эдийн засаг дахь мөнг өний нийлүүлэлт (гүйлгээнд буй бэлэн болон банкуудын харилцах, хадгаламжийн дансанд буй төг, валют нийлээд) 2014 оны тавдугаар сарын эцэс гэхэд 10.2 их наяд төгрөгт хүрч жилийн өмнөх өөс 30 хувиар өсчээ.

Уул уурхайн хийрхлээр хөөрөгдсөн Монголын эдийн засаг газардлаа.

Монголын хамгийн том, зэс, алт олборлогч “Оюутолгой” компанид 7000 монгол, гадаадын 400 иргэн ажиллаж байснаас 300-г нь өнгөрсөн долоо хоногт халав. Арван сарын өмнө халсан 1700 хүн дээр нэмэгдээд 2000, тэдний гэр бүлийг оруулаад тооцвол арваад мянган хүн орлогын эх үүсвэрээ нэг жилийн дотор алдлаа.

Ардчилал бол засаглалын муу хэлбэр, гэхдээ хүн төрөлхтний байгуулж үзсэн бусад бүх загвараас хамгийн дээр нь гэж Английн Ерөнхий сайд асан Уинстон Черчиль нэгэнтээ хэлжээ.

Уул уурхайн хөрөнгө оруулалтаар хөөсөрч, жилд дунджаар есөн хувиар тэлж байсан Монголын эдийн засгийн өсөлт 2008 оны эцсээр олон улсын зах зээлд зэсийн үнэ 60 хувиар унасны дараа ­1.6 хувь хүртэл буурсныг санаж байна уу? Тэр жил төсвийн алдагдлаа нөхөхийн тулд Монгол Улс ОУВС-­гаас 280 сая долларын (станд бай буюу заавал мөрдөх санхүүгийн нөхцөлтэй) зээл авч байлаа.