Би ер нь явж явж их хурлын гишүүн болдог байсын. Нээх өөдтэй хийгээд байх юмгүй. Очиж нөгөө намыхантайгаа хэрэлдчинэ, дэмий ярьчина, кэнди краш тоголчино, уур хүргэсэн нэгнээ цохиод унагаачина, твийтэрдчихнэ, дуртай үедээ ажилдаа ирээд дургүй үедээ гэртээ хвэтчихнэ, гадаадаар томилолтоор улсын мөнгөөр явчихна.

Нэг онигоо: хоёр архичин байжээ. Архинаас гарах тухай ярилцаж байгаад сүүлийн нэг шил архий уух болж. Нэг нь архийг ардаа аваад аль гарт байгааг таавал ууя таахгүй бол болий гэжээ. Гэтэл нөгөөх нь таасангүй буруу гарыг сонгожээ. Таалгаж байсан нөхөр уурлаж алив чи дахиж сайн бодоод таагаадах саяныхыг тооцохгүй гэжээ.

Монголд нэг өдөр хичнээн олон юм болдог билээ. Тухайлуул манай ерөнхий сайд алдарт өндөг бол тансаг хэрэглээ гэсэн утгатай үгэээ тэр нэгэн өдөр хэлсэн.

Гачин ороншдээ удирдагчаасаа өөр тарган хүнгүй. Тэхэд манайд бол хаа сайгүй тарган хүмүүс. Энэ биднийг хичнээн сайхан тарган цатгалан аз жаргалтай амьдарч байгааг харуулж байгаа хэрэг. Гэтэл ийм гачинаа мэдэхгүй манай ерөнхийлөгчийг очиход тэр тарган удирдагч нь хүлээгээд авчихгүй их зан гаргаал. Хөөрхий минь тэр ширээний ард хичнээн өрөвдөлтэй суужээн.

За анхны цас орчлоо. Хүйтрээд эхэлчлээ. Давхар өмдөндөө орохгүй бол. Энэ бол эрэгтэй хүний хувьд их том асуудал. Ганцаараа мангар юм шиг давхар өмдөндөө орчоод явах хэцүү, эсвэл бүгд орчоод байхад ганцаараа гүргэр царайлчаад давхар өмдөндөө орохгүй өнөө муугаа хөлдөөчих гээд яваад байвал бүүр хэцүү.

Татвараа чи миний өчүүхэн цалингий минь хувиас авхаа ичихгүй байна уу. Миний энэ цалингаас татвараас бусад нь ичдэг байхаа. Татварыхан л архичин хүн гэхэд овоо юм авжээн шүү гэсэн байртай сар бүр авхаа мартахгүй. Гэтэл бусад нь яажээн.