Монголын хүн амын талаас илүү нь Улаан­баа­тараас гадна аж төрж байгаа.

Намар цагийн царцаа лугаа өдийд Улаанбаа­тарыг улаан хацартай жаалууд бүчдэг. Хөдөө­нөөс ирж эрдэм сурахаар, цаашлаад энэ их хөлийн газар амьдрахаар зо­ригс­­­дын нүүдэл өмнө нь ч байсан. Хойшид ч ир­сээр байх болно.

Малын сайн бэлчээр, ус хайж нүүгчдийн удам болох бид эдүгээ цалин, амьдра­лын мөр хөөж нутаг сэлгэсээр л явдаг. Суурин амьдралд аль эрт шилжсэн атлаа гэр орноо­р­оо нүүж суух явдал нь ма­найд хэвийн үзэгдэл. Тэрнээс гадна өрхийн гишүүд гэртээ бас тогтдоггүй. Хэрмэл цыгань аятай мөн ч их тэнэ­сэн байна. Одоо бараг яваа­гүй газар ч алга.

Шинжлэх ухаан танин мэдэхүйн буландаа сэтгүүлчид ”айгаад” нэвтэрч чаддаггүй нэгэн салбарын тухай өнгөцхөн хөндөж байна.

Монгол оронд атар газар эзэмш­сэ­ний 50 жилийн ойн баяр уржнан болсон. Энэ үеэр байгуул­лага, засаг захиргааны нэгж, хамт олноос олон жил үр бүтээлтэй ажилласан нийт 500-гаад хүнийг хөдөлмөрийн баатарт тодорхойлж нэр дэвшүүлсэн гэдэг.

”Ёолк”-ны хажууд нэ­гэн жижиг­хээн гацуур суул­гаад арав гаран жил өнгөрчээ. Ямартай ч жилийн жилд хатаагаад сугалж хаядаг гудамжны улиасан суул­гацыг бодвол овоо ургаж байна. Энэ бол ”Шинэ оны өглөөний на­рыг угтах” ёслол юм.