(Хуучин бичвэрээ найдвар төрүүлсэн шинэ үедээ толилуулъя)

Анчдын сүрэг зэрлэг үхэртэй тулалдлаа. Зэрлэг үхэртэй өвгө дээдэс маань хүч сорих гэсэн бус гэдэс нь маш их өлсчээ. Цусаа үзэж улангассан үхэр чулуунаас ондоо зэвсэггүй анчдын олонхийг хүнд бэртээснээр барахгүй хэд гурвыг бүр тонилгож орхив. Гэлээ ч гэсэн анчид үхрээ эд бад хийж авчээ.

Хошин мэдрэмж бол муугаас сэрэмжлэх дархлаа. Хувь хүн болоод нийгмийн хөгжилд харш зуршлаа нийтээр хүчтэй жигшвэл том үсрэлт болно гэж итгэсээр амьдрав.

Тэнэг улс Лусын хишгээр хөгждөггүй аж. Кувейтэд баялгаас гадна ухаан бас байжээ.

Ядуу дорой ардаа яаж ч элэг барьсан дурын хэрэг болжээ. Гэхдээ оюунлаг залуус булчинлаг та нарыг удахгүй ялна аа, харж байгаарай.

Нийслэлийнхээ нэрийг монголчууд өөрсдөө өгөөгүй. 1924 онд Коминтерний төлөөлөгч Рыскулов “Улаанбаатар” гэж цаагуураа харанхуй хоцрогдсон ард түмнийг хувьсгалт хийрхэлд ёргиосон өнгө аясаар нэр хайралсныг эдүгээ бид мэдрэхгүй дүнхүүтсээр явна.