Монголчууд бид дөнгөж гурван сая хүрлээ. Хятад, Энэтхэг, Америк, Бразил, Индонез, Орос зэрэг 1,3 тэрбумаас 150 сая хүн амтай аварга гүрнүүдийн дэргэд 3-хан сая хүнтэй Монгол дэндүү жоохон.

“Авилгыг арилгая” гэсэн лоозонгүй нам Монголд алга. Лоозон тэнгэрт мандаад байвч авилгад идэгдсээр доройтохын харгуйгаар бүдчиж яваа маань олон улсын хэмжээнд ил болжээ.

Уудам нутагтаа гэм зэмгүй мөр мөрөөрөө амар амгалан амьдарч асан цөөхөн монголчуудыг гаднаас нь хагалан бутаргагчид, дотроос нь салан тусгаарлагчид түйвээж цус урсгасан аймшигт самуун бишгүй учирчээ. Тэр ч бүү хэл цусан далай махан овоо хийсэн эмгэнэлт түүх ч бий.

Австралийн нүүрсний уурхай усанд автаж, манай эдийн засаг 17 хувиар өссөн “азхүү” бий. Нүүрсээ машинаар бус галт тэргээр зөөсөн бол эдийн засаг 17 байтугай өсөх момент тэнгэр лус бидэнд хайрлажээ.

Нийслэлийнхээ нэрийг монголчууд өөрсдөө өгөөгүй. 1924 онд Коминтерний төлөөлөгч Рыскулов “Улаанбаатар” гэж цаагуураа харанхуй хоцрогдсон ард түмнийг хувьсгалт хийрхэлд ёргиосон өнгө аясаар нэр хайралсныг эдүгээ бид мэдрэхгүй дүнхүүтсээр явна.

Цэдэнбалын 100 жилийн ойг дуртай нь тэмдэглээд дургүй нь ардчиллын аясаар чимээгүй өнгөрөхөд асуудал үүсэхгүй болох байлаа. Тэгтэл УИХ хийх ажилгүй мэт шүүрч аваад хэрүүл уруултай тогтоол баталсан нь үзэл санааны зөрүүг намжаах бус сэдрээв.