Үндэсний их баяр наадам сайхан болж өндөрлөлөө. Ц.Нямдорж тэргүүтэй УИХ-ын хэдэн гишүүдийн бухимдлыг эс тооцвол шүү дээ. Монгол наадмын түүх зуугаар бус мянган жилээр яригддаг.

...ЗХУ задарлаа. Бид зөвлөлт ахыгаа дуурайх гэсэн боловч аймаг аймгаараа задарч болоогүй нь ойлгомжтой. Орос ах нар коммунист дэглэмээс эгүрт татгалзаж, Коммунист намаа татан буулгаж, хөрөнгий нь хураасныг яг даган дуурайх байтал гайхалтай нь харин энэ амин чухал асуудал дээр орос ахыгаа нулимж, Хувьсгалт намаа авч үлдлээ.

Хойч үеэ нилэнхүйд нь ерөөсөө миний хүүхэд гээд итгэчихвэл хөгшчүүд зөв өтлөнө. Төрсөн үр минь юмсан хойно хүү охин аль нь ч миний бахархал. Хөгшид төрсөн үрийнхээ муу талыг олж харах дургүй, гагцхүү сайн талаар нь бахархаж, сэтгэл өндөр явах дуртай байдаг.

Зөнөг гэгдэх тэнэг гэгдсэнээс дээр юм. Зөнөг бол насных, тэнэг бол төрөлхийнх. Эдүгээ би бээр өөрийнхөө бичсэнийг өөрөө уншаад л нийгэмд ямар ч хал балгүй, амьдралынхаа төгсгөлийг элээж сууна. Зохиолоо өөрөө бичээд өөрөө уншаад сууж байх ер нь хэнд ямар тээр болох билээ.

Сөрөг хүчин, олонх цөөнх гээд мань мэтийн хөгшүүлд ухаарах, сурах барууны соёл гэх юм бишгүй бий болж байх шиг. Улс төрчдийн хэрүүл маргааныг чагнаж суухад нэг зориготой авч өөр өөр арга барилтай лидерүүд улс орноо аль болох түргэн хөгжүүлэх зөв зам олох гэж мэтгэлцэж байна гэж ойлгохын арга алга.

“Даварсан хулгай даамжирсаар эх орны минь сүнсийг дуудчих вий дээ” гэж санааширсан нэгэн байхад, “Бүү хэрүүл өдөж улс төрж. Чимээгүй налайгаад сайхан тайвшир” гэх өөр нэгэн бий. Төрийн гэх том тогоотой хоолонд хушуу дүрж амжсан хүмүүсийн үг хоёрдахь нь биз.