Хивс битүү дэвссэн урт сайхан гудаатай, олон саруулхан тасалгаатай, дотроо тансаг гуанзтай, ойн цоорхойд иж бүрэн зуслантай, ийм байгууллагыг том гэхээс яахав.

Галбадрах минь, Готов ахын чинь насан турш хөндсөн сэдэв-гэгээрэл. Хөгжлийн оньс-гэгээрэл гэж зөндөөн цаас цоохорлосон ч үр дүн маруухан. Зохиол-хоосон үг аж. Тэгвэл шат шатны сургуулиар боловсорч мэргэжил эзэмшсэн хөвгүүд охидын хийж бүтээснийг бид эдэлж хэрэглэж, идэж ууж амьдардаг. Ах нь чиний “Шинэ Монгол” сургуулиар бахархаж, төгсөгчид нь монголчуудын дуурайл болон манлайлна гэж хүлээдэг. Уйггүй хөдөлмөрлөж, шантралгүй зүтгэж хураасан зоосоороо байгуулсан ахлах, ерөнхий боловсрол, технологийн дээд болон коллежийг чинь төгсөгч түм буман хүүхэд залуус, зохиолч миний мөрөөдөл ур чадвартай, оюунлаг, журамлаг хүн ам бүрэлдэхэд сүү мэт ариусган сүлнэ.

“Хорвоод хосгүй монгол ухаан” гэж хөөрцөглөх хүн цөөнгүй байх юм гээч. Үндэс угсаагаараа бахархалгүй яахав. Гэхдээ юун ч даруу бус юм бэ дээ.

Монголчууд нэр хугарахаас үхэтлээ айж, нэр хугарснаас яс хугараасай гэж залбирдаг байжээ. Жудагтай л үндэстэний сургаал даа.

“Хэнхэг” хэмээх үгийг бид далан жил сонсож, далан жил хэлж ирлээ. Энэ үг өнгөрсөн 70 жилд монголчуудын ярианд онцгой хэрэглэгдэх болсон нь ямар шалтгаантайг сонирхъё. Яльгүй юмнаас ноцтой учир ургах нь бий. Би яльгүйгээс ноцтой юм чангаах дуртай.

Оросууд хорвоогийн хамгийн тэнэг үндэстнээр чукчаг “өргөмжилж” инээдмийн бай болгож доромжилдог. Харин өнөө үеийн КВН-чүүдийн хувьд тэнэгийн оргил нь чукча бус монголчууд болжээ.