... Олон жилийн өмнө энэ явдал болсон билээ. Намайг Дэлгэр гэдэг. Тэр үед би Украйнд уул уурхайн их сургуульд сурдаг байсан юм. Тэр жил 1974 оны зун би оюутныхаа зуны амралтаараа Улаанбаатарт ирсэн байлаа. Тэгэхэд би үнэндээ юу ч хийдэггүй байв. Хаяа ном уншина. Телевиз харж хэвтэнэ, ерөнхийдөө ихэвчлэн унтана. Заримдаа би хийх ажилгүй дэмий алхана.

"Үхэл бол унтах байдал. Айх юм юу ч байхгүй шүү дээ. Би өөрийгөө мэдэж байгаа" хэмээн агуу их Сократ хэлсэн билээ.

Би Хулангийн фото зургийг урдаан гаргаж тавиад, гартаа үзгээ бариад ширээний ард суув. Би юу гэж эхлэх, чухам юу гэж бичихийгээ мэдэхгүй байлаа. Тиймээ захидал бичнэ гэдэг тун ч амаргүй ажил ажээ...

Өөрөөр хэлбэл: Чи өөрөө өөртэйгөө ярилц. Болох болохгүйг ярилцаж бай гэсэн үг. Зовлонд чи уусаж бүү алга бол. Зовлонг чи тэсэж өнгөр. Тэгээд сөрж үлдэх ёстой гээд цааш нь ургуулаад бод гэсэн үг.