Гучаад жилийн өмнө. Тэгэхэд би залуу байлаа. Боби. Миний хүү чи 7 настай байсан.

Чингис Хааны алтан ураг Монгол түмний анхдугаар Богд, их соён гэгээрүүлэгч, агуу их уран бүтээлч Өндөр гэгээн Занабазар арван нэгдүгээр жарны хөхөгчин модон гахай жилийн намрын сүүл сарын хорин таван буюу 1635 онд одоогийн Өвөрхангай аймгийн Зүйл сумын нутагт эцэг Түшээт хан Гомбодорж, эх Ханджамц хатан нарын гэрт мэндэлжээ. Түүнд Ишдорж гэдэг нэр хайрлажээ.

Бурхан Будда бээр эрт дээр нэгэн төрөлдөө Пасифер гэдэг нэртэй худалдаачин хүн байжээ. Тэр цагт Будда болон бурхны шавь хуврагуудыг даган амьдардаг таван зуун гуйлгачин байлаа. Тэр нэгэн өдөр тэдгээр таван зуун гуйлгачин Буддад ирж түүнээс тэднийг лам болгон сахил хүртээхийг гуйцгаав.

Хүний амьдрал их баян байдаг юм. Хүнд сайн муу, сайхан муухай олон юм тохиолдоно. Дандаа сайхан эсхүл дандаа азгүй байдаггүй. Нэг ухаантай хүн хэлсэн байдаг. “Чиний амьдрал чиний гарт байгаа. Хуйлж явах, дэлгэж явахаа чи өөрөө мэднэ.” гэж. Эндээс хэдэн зүйл их чухал.

Миний хүү. Миний охин. Үлгэр домог гэдэг үнэн бодит түүх байдаг юм. Хүнд хэрэгтэй зүйлийг хэлж өгдөг юм. Тийм нэг домог яриа аав нь чамд хэлж өгье.

Одоо өдрийн арван хоёр цаг өнгөрч байна. Би эмнэлэгт хэвтээд долоо хонолоо. Дахиад долоо хононо.