Үлгэрт шимтэх насандаа унших хувь дутсан Үлэмжийн сайхан тууль шиг учрал байх юм. Хэрсүү насны сүүдрээ нарнаас нуучхаад Хэнзхэн багын зүрхээрээ амтлах сан, чамайг.

“Эгогоос ангижир, оюунаас гэтэл” гэж арш нар хэлэхдээ оюун ухааныг огт хэрэглэж болохгүй гэсэн утгаар хэлдэггүй. Чухамдаа оюун ухаанд уягдахаа больсон үед л түүнийг зүй ёсоор, илүү чадварлагаар ашиглаж чадна. Уялдаж зууралдахад үрэгддэг эрчим хүч сулардаг болохоор тэр. Хоногийн хорин дөрвөн цагийн турш оюун ухаантай зууралдах хэрэггүй.

Алсхан оддын амьсгал өвсөнд лугшихыг мэдрээд, Аниргүмийн аялгуу зүрхэнд дуурьсахыг сонсоод, Аяс аясын салхинд чинь ариусч л явъя, хорвоо минь. Цэн цэнгийн бороонд чинь цэлмэж явъя, тэнгэр минь.

Буддын шашныг Бурханы шашин гэх нь зөв үү, буруу юу? Хэзээнээс Буддаг Бурхан гэх болов?

Гуниг зовлон, өвчин барцад юу тохиолдовч гурван эрдэнийн авралд шүт. Явдал суудал тутамд ачит багшаа зулай дээрээ санан, адист гэрлийн хур буухыг мэдэрч, амьсгал бүртээ нинж хайрыг агуул.

Хүмүүс ийм л маягаар загварчлагдсан болохоор аргагүй. Амьдралынхаа 1/3-ийг та нар онол суртлын хичээл сургуульд үрж, түүндээ ижил дасал болдог. Тэгээд “Хоёр хоёрын хэд вэ?” гэж асууж, хариулдаг дадлаараа хайр, бурхан, амьдрал, бясалгалын тухайд эрэл сурал болдог.