Баваар гэдэг эртний түүхтэй, алдарт нэгэн муж Германд байдгийг хүн бүхэн мэднэ.

Улаанбаатар хот баярламаар сайхан болж байгаа. Том том уулзвар, өргөн замууд. Гэхдээ асуудал хэзээч дуусахгүй. Зарим санаа оноогоо ярилцая бүгдээрээ. Хотын иргэний хувьд болохгүй байгаа нь харагдаж, болчмоор санагдах нь ч байх.

Тэр муу сэрүүлгийг гурав дөрөв дуугарсных нь дараа шүдээ зууж байгаад арай гэж өндийлөө. Дараа нь “за өнөөдөр л ёстой эрт унты” гэж өөртөө амлангаа таавчигаа чирээд нойл орсон. Жирийн л нэг өглөө... ккк. Гү яах вэ тэгээд нүүр гараа угаагаад өглөөний цай май...

Намар болохоор би бага насаа дурсдаг. Уржнан ангийн охин Чимгээг том давсагтай байсныг нь дурссан. Нодлин төгрөг хорийн талхыг дурссан. Энэ жил яадын билээ...

Манай ерөнхий сайд бусад сайд нараа дагуулаад Япон орныг зорилоо. Төөрчих вий дээ хөөе! гэж сайхан сэтгэлт монголчууд уулга алдаж байна. За зүгээр дээ цаадуул нь яс улсууд арай ч төөрүүлчкү байлгүй гэж учир гадарлах нь тайвшруулсаар хоёр өдрийг ардаа хийлээ.

Доллар өсөөд байна, ингээд бүх юм будаа гэж сонин зурагт араажуугаар байнга яриад байхаар чинь хүн сэтгэлийн дарамтанд ордог юм байна л даа.