Хилэн хар хэрээ надаас огтхон ч айхгүйгээр мээтр хагасын зайнд таадага таадага гээд тайван алхаж байлаа. Хөлнөөсөө эхлээд нүд хүртлээ өчүүхэн ч сул өнгө байхгүй ерөөсөө л тас хар тэр хэрээ надад байгалийн сайхныг бахдах сэтгэл эрхгүй төрүүлж байв

Хамгийн ард суудаг уртлын үсий нь тэгшлээд хайчилцан жаал дэвтрийнхээ ард штрихээр сараачаад байхаар нь багш нь штрихийг хураачихав. Жаал уйлаад сүйд.

Улсын нийслэл Улаанбаатар хотоороо урамтай сайхан зугааллаа. Гудамжаар алхаж, заримдаа автуусдаж, хааяа таксидаж, гарцаар гарч, гарцгүй газраар нь гүйж, гуанзанд ч орлоо.

Монголчууд машин замаас гадна интернэтэд өргөнөөр хэрэлддэг болсоор удаж байгаа. Гэхдээ машин зам дээр хэрэлдэхэд физик харилцаанд орчих гээд байдаг бол интернэтэд хавтгай дэлгэц л харагддаг учир хэн хүнгүй амныхаа зоргоор галлаж шүрших бүрэн боломжтой аж. Дэлгэцнээс гарч ирээд зодох ч биш.

Зун намар хоёр эрэгчин эмэгчнээ үзэж буй сайхан цагийн мэнд хүргэе ээ! Юу юу болж өнгөрсөн тухай баахан эрэгцүүллээ. Эрэгцүүлэх ч гэж дээ эрэгцсэн морь шиг эргэж уймраад таардаг хүн.

Сайхан юм бодоод, сайхан зүйл хараад явж байтал чинь зам хөндлөн нэг хар муур хялан цэхэн хийгээд гүйгээд гарцан уу? Сайхан юмаа үргэлжлүүлж бод оо хө. Тэр муур чинь хэдэн зулзгандаа хоол хайгаа л гүйжаагаа нь тэр шүү дээ. Исүүл замын нөгөө талын Базилиотой ярьсан болзоондоо яарч яваа Марина л байж таараа. Хар өнгөтэй болсон нь түүний буруу биш.