Энэ жил миний хувьд чигчий хурууны хумсаа нэг удаа нэлээн лав авч өдөржин хорссоноос өөр онцын сонин зүйлгүй өнгөрсөн. Харин манай дарга нарын хувьд аанай л аймаар их сонинтой үдэж байна.

Хулхи юм ч хаа сайгүй байна даа, найдвартай хүүхэн ч олдохоо больж гэсэн шүү юм бодоо л яваад байлаа хотоор. Даараа л. Нөгөө шинэ жил хийхээр чинь найдваргүй элдэв юм уужээж орос архи мархинд хордоод явчих вий гэснээс үүдэхгүй юу энэ явдал.

Би ёолконд орно. Ёолконд орохын өмнө хүн усанд орох хэрэгтэй. Харин хоолонд орох хэрэггүй. Яагаад гэвэл ёолконд орно гэдэг чинь хоолонд орно гэсэн үг. Өлсөж өлсөж байгаа л хоолны захад хүрвэл гол ороод явчна гэж мэд.

Жаргалтай залуу аав ээж удахгүй мэндлэх хүүхдээ хүлээнэ. Бас гэдсэнд байхаас нь шинжлүүлнэ. Шинжлэх ухаан хөгжсөн учир бүр хөврөл байхаас нь тодохойлдог болж. “Сайхан байнаа, сайхан хүүхэд байна. Тэр хараач хүү байна” гэх эмчийн үг хэчнээн сайхан билээ.

Манай тэр муу талбай чинь үйлээ үзэх шинжтэй болоод явчлаа. МАНыхан Сүхбаатарын гээд нэрлэцэн байсан чинь АНыхан Чингисийн гэж нэрлэв. Чоно моно чинь хуучин эзний нь хөөж явуулчаад газраа тойрч шээхгүү бол санаа нь амардгүй ен гэсэн. Одоо МАНыхан шүүх дээр ялаад буцаад Сүхбаатар болгоцон байгаа.

Хөлдөж үхэх нь ээ. Өглөө маадайгаад гарангуут орцны үүднээс л хацар ам шазайгаад явчиж байна. Гадаа хоносон хөөрхий машинууд гаслаж байна. Асах гэж эцсийн дусал цэнэгэндээ хүртэл амиа тавьж байна. Зарим нь асах ч гүй чимээгүй болж байх шиг байна чааваас.