Авьяаслаг зохиолч агсан Сорогдогийн Жаргалсайхан бага залуу насны анд нарын маань нэгэн байлаа. ХХ зууны наяад онд єсч торнисон утга зохиолын шинэ vеийн тод томруун тєлєєлєгчийн нэг тэр байлаа. Тэр vед утга зохиол, яруу найраг сонирхон оролдож байсан нэгэн vеийн­хэн бие биеэ мэддэг, орж гардаг, vгvйдээ л мэнд устай явдаг байжээ. Єєрсдийгєє Мон­голын уран зохиол гэдэг том айлын халуун ам бvлд багтаж буй хvvхдvvд хэмээн ойл­годог, тєрєлсєж дотносдог байсан хэрэг. Гэнэт энэ гэр бvлд нэгэн цоо шинэ хvн нэмэгдсэн нь Сорогдогийн Жаргалсайхан байлаа. Тэр цоо шинэ хvн биднээс тусдаа авьяас билиг нь боловсорч, бvтээл туурвил жигдэрчихсэн нэгэн байх аж. Анхны шvлэг, эхний єгvvллэгээс эхлээд бие биеэ мэддэг “утга зохиолын залуус” бид гэнэт цоорсон тvvнийг цагтаа их цочирдон, бишрэн, хvндэтгэн хvлээж авч байлаа. Учир нь бид бие биеийнхээ уран бvтээлийн нялх балчир vе, єсєлтийг мэддэг тэр хэрээрээ “бид­нээс гадуур, єєр замаар утга зохиолд хvн орж ирэх бо­ломжгvй” гэсэн итгэл vнэм­шилтэй байсан хэрэг. Гэтэл аль хэзээний зохиолч болд­гоо болчихсон, єєрийн арга барил, євєрмєц тєрхєє ол­чих­сон С.Жаргалсайхан бид­ний эгнээг шууд алгассан тєдийгvй хvvрнэл зохиол, драмын тєрєлд шууд л том­чуудын єрсєлдєгч болон орж ирж билээ. Тийм болохоор манай vеийнхэн утга зохио­лыг даган хошуурагч бага­чууд тvvнийг vлэмж хvндлэн барааддаг байсан билээ. Утга зохиолын хаалгыг олон хvн тогшиж, аргадаж, хонхдож байж арайхийн нээж ордог байсан. Харин С.Жаргалсай­ханд тэр vеийн утга зохиол єєрєє vvд хаалгаа дэлгэн урьж оруулсан билээ.

Политехникийн дээд сур­гуулийн инженер эдийн зас­гийн факультетийн оюутан тэрбээр удалгvй бидний дотны анд нєхдийн нэг бол­лоо. Удалгvй єдгєєгийн нэр хvндтэй сэтгvvлчдийн тоонд орсон Б.Ерэнтэй, Б.Цогзаяа­баатар, Ч.Дvvрэн бид хэд Дэнжийн 1000-ын тэнд айлын байр хєлслєн нэг бvл болс­ноор залуу багын сайхан vерхэл нєхєрлєл маань эхэл­сэн билээ. Оюутан насны мєрєєдєл дvvрэн єдрvvдийн­хээ нэгэн хэсгийг бид найз нєхєд гэхээсээ илvv ах дvvс шиг vдсэн билээ л. Тэр vед Эвлэлийн тєв хорооноос хvvхэд залуучуудын сэдэв­тэй жvжгийн томоохон урал­даан зарласан чинь Жаргал­сайханы “Жирийн гайхам­шиг” жvжиг тvрvvлээд таван мянган тєгрєгєєр шагнуул­ваа. Бид хэд тvvнийгээ тэм­дэг­лэх гэсэн чинь дэлгvvрт хатуу юм байдаггvй. Арай гэж тэр vедээ толгой эргэм vнэтэй “Арарат” хэмээх коньяк олж байж ёслон єнгєрvvлж байс­наас эхлээд Эвлэлийн тєв хороон дотор хагалаад сvр­хий зэмд унасан нэгэн таваг­ны ижлийг эхнэр Дулмаа­гийнх нь “инж” дотроос олж тєлбєр хийн гэмээ нимгэлж явсныг хvртэлх олон дурсамж бодлын гvнд жирэлзэн бай­нам.

Эхнэр авсан найз маань удалгvй тусдаа гарлаа. Тун удалгvй сургуулиа дvvргэв. Инженер эдийн засагчийн дипломтой тvvнийг Соёлын яамны жvжиг, киноны хэлтэст ажиллуулахаар хуваарилжээ. Сургууль тєгсєгчдийг эзэмш­сэн мэргэжлээс єєр ажил хийлгэх нь бvv хэл хотод vлдээхдээ дурамжхан ханд­даг нам засаг ийм хуваарь хийсэн нь тvvний авьяас билгийг тєрийн зvгээс хvлээн зєвшєєрсний илэрхийлэл байлаа. Эндээс тvvний олон хvvрнэл зохиол, vзэгчдийн сэтгэл татаж хvндэтгэл тє­рvvл­сэн тайз, дэлгэцийн бv­тээ­лvvд цувран гарсан билээ.

ХХ-ХХI зууны зааг vеийн Монголын утга зохиолын авь­яас­лаг тєлєєлєгчийн нэг, томоохон драматург Сорог­догийн Жаргалсайхан анд маань уран бvтээлээ ард тvмэндээ vлдээгээд, єєрєє бурхны оронд нэгэнт оджээ. Мєрєєдєл дvvрэн идэр насны гэнэн атлаа гэгээхэн тєлєв­лєгєє, хєнгєн гуниг, хєєр баярт єдрvvд минь хамтдаа их хотын цангинаан дунд єнгєрсєн андынхаа хойноос буян санан залбирч сууна л. Тєрєл дээшлэн гэгээрэлд замнахыг ерєєнєм.