Би ой өнгөрч яваа нялх охиноо тэргэндээ түрсээр Урлан бүтээх төвийн үүдэнд ирлээ. Залуу Ленин зогсож байна. Лениний хөшөө Ленноны хөшөөгөөр солигдох үед л ардчилал жинхэнээрээ ирнэ гэж дээр хэн нэгэнд би цэцэрхэж байснаа санав. Мөн ч гэнэн байж дээ...гэж өөрийгөө шоолон бодсоор дөнгөж сая унтсан охиноо сүүдэр бараадуулан тэрэгтэй нь тавьчихаад утсаа оролдож суулаа.

Манайхан хажуудаа байгаа хүнийг нэг нүдээрээ ч харахгүй хирнээ хаа холын хүнийг хамаатнаасаа дутхааргүй мэддэг нь ”Айлаас эрэхээр авдраа ух” гэсэн эртний үгээ ч ойлгохоо байсаных.

Нью Йорк хотын Манхаттан дахь нэгэн хуучны дүүрэг. Хар голдуу хүмүүс холхисон тэр дүүрэгт “ Life” гэсэн сэтгүүлийн нэрээр нэрлэсэн нэг хуучны кафе байна. Тэр кафе дотроо мөн л мөнөөх сэтгүүлийн хавтас шилэн доогуур хийж зассан ширээтэй ажээ. Арав хүрэхгүй хүн тэнд суугаад цай, кофе ууцгааж байх аж.

Саяхан болж өнгөрсөн Венецийн биеннальд манайхаас анх удаа хоёр зураач оролцов. Энэ тухай би замын тэмдэглэл хийж МҮОНТВ-ээр гаргасан. Олон хүн манай дүрслэх урлаг дэлхийн хаанаа явна? гэж их асуух юм.

Уран бүтээлч гэдэг энэ уран нэр хэзээ бий болзсоныг би мэдэхгүй. Миний эцэг насаараа урчуудын эвлэлийн хотын салбарыг даргалж байсан зураач хүн. Тэнд би бага насаа өнгөрөөсөн.

Энэ сэдэв хэдхэн жилийн л өмнө танд хамаагүй хаданд чимээгүй юм байлаа. Гэтэл саяхнаас бид гайхах айх зэрэгцэн элдэв мэдээ сонсдог болов. Уг нь бид орой бүр шахуу хар тамхинаас үүдэлтэй гэмт хэргийн тухай Холливудын кино үздэг л дээ. Киногоор бол бараг л яаж хэрэглэхийг заах нь холгүй.