Ер нь нийт хүнд цэ, сод, шийрав гэж гурван чухал юм байдаг гэдэг. Цэ нь Цэрэн гэдгийн цэ, "нас" гэсэн үг. Сод бол Содном гэдгийн сод,"буян" гэсэн үг. Шийрав бол Шарав буюу "Билиг ухаан" гэсэн үг. Энэ гурав л тэгширч байх ёстой юм. Жишээ нь их ухаантай хүн байлаа гэхэд нас богинотой бол яах вэ, нас урт, ухаантай ч гэлээ буян хураахгүй бол ямар хэрэг байх сан билээ. Тэгэхээр энэ гурваа сайн бодож, өөрсдөө хичээхээс гадна эднийг хариуцсан бурхан шүтээнээ тахиж явах хэрэгтэй юм.

Америкт төрж өссөн монгол хүүхдүүдэд монгол хэл, соёлыг нь зааж өгдөг энэ зуслангийн өнгөрсөн 12 жилийн үүх түүхийг бодохуй, зарим нэг үйл явдал, хувь хүнийг онцгойлон тэмдэглэх нь зүйтэй санагдав.

Миний уран бүтээл бол тоотой. Найман дуурь байна. Хоёр нь бэсрэг хошин дуурь юм. Хориод киноны хөгжим бичсэн. Янз бүрийн дуу нийлээд 500 гаруй бий. Хөгжимт драмын жүжиг хориод байгаа. “Маамуу нааш ир”-ээс эхлээд хүүхдийн дуу зуу гаруй бичсэн.

Монгол улсад чухам хэдийнээс эхлэн Нямд, хэдийнээс Бямбад бас амардаг болсон тухайд энд өгүүлсү. Үүнээс өмнө дэлхийн түүхэн дэх долоо хоног, амралтын өдөр гэсэн ойлголтыг авч үзэх нь зүйтэй.

Одоогийнх шиг илэн далангүй, нээлттэй, үс хувцсаа өөрийн дураар янзалдаггүй асан тэр цагт Жеан Харлоү тун зоригтой байж, алтан шаргал үсээр гангарчээ. Яагаад зоригтой гэж байна гэхээр түүнээс өмнө зөвхөн биеэ үнэлэгчид л тийм өнгийн үстэй байдаг гэсэн түгээмэл ойлголт байсан аж.

“Одоогийн хүүхдүүд яана даа” гэж бүр Аристотелийн үед л хэлдэг байсан юм гэнэ лээ. Тэр цагаас хойш үе бүрийн хувьд л дараах үе нь улам л муудаад байх шиг санагддаг байж. Учирзүйн энэ дарааллаар бол өдийд хүн төрөлхтөн гээч бараг мөхчихсөн байх байж л дээ?