Үе үеийнхэн өөрсдийгөө л гэцгээх нь хүний л араншин юм даа. Буруу ч юу байхав.

Одоогийн байдлаар насанд хүрсэн Монгол эрчүүдийн бараг тал хувь нь элэг, зүрхний хүнд хөнгөн өвчнүүдэд нэр­вэгдэн бие лагшин тун ”энхрий” байдалтай бай­на.

Олимп дэлхийн медальт­нууд хүсвэл өөрсдийнхөө зард­лаар амжилтаа ахиулах боломж­той болчихлоо.

Нийгмийг цөхрөлтгүй шүүмжлээд байхаар удах нь жаахан тийм болохоос их зөв өөрчлөгддөг юм байна шүү. Хүмүүс анги бүлэгт хуваагдан нөгөө талаа зэвсэгийн хүчээр, түрэмгийллээр даран сөнөөж үтэр хугацаанд асуудалгүй болж авч болдог. Гэвч манай үеийнхэн ийм замыг эхнээс нь сонгоогүй юм. Монголчууд өвөр зуураа өөр өөр үзэл санаатай байсан ч дургүй хүргэгсдийг ямагт хүндлэн хүлээцтэй хандсаар иржээ.

Худалдаа аж үйлдвэрийн тан­хим 21 аймгаасаа гайхамшиг нэх­сэн байна. Нөгөөдүүл нь гаргаж өгч.

Улсаа бар болтол хөгжүүлсэн ард түмнүүд өөртөө нэгэн сорви үлдээжээ. Тэр сорви ул мөрөө арилгах гэж төдийлөн хичээдэггүй агаад ерөнхийдөө зөнд нь хаясан мэт санагддаг.