(Эрхэмсэг уншигч танд сар шинийн мэндээр 36 жилийн тэртээх мартагдсан өгүүллэгээ зориглон илгээв. Цагааллагыг тань хачирлавал гүйцээ. Намайг дэмжигч, намайг үгүйсгэгч аль аль нь миний уншигч шүү. Өнгөрөгч онд овоо ч зэмлүүлэв. Хараал зэм бол шог зохиолын хувьд үнэлэмж. Цагаан сараар зүхнэ л биз. Яахав цээр гардаг юм. Уг нь хөгшин залуу ялгаагүй хэн хэнээсээ суралцах учиртай сан).

Хорвоод хосгүй монгол ухаан гэж хөөрцөглөх хүн цөөнгүй байх юм гээч. Үндэс угсаагаараа бахархалгүй яахав. Гэхдээ юун ч даруу бус юм бэ дээ. Сайн бодвол тэнэг ч юм шиг. Тэр хосгүй ухаанаас миний мунхаг тархинд тоймтой юм заяасангүй. Тиймээс надад хосгүй ухаан гээд тоочих юм алга.

ОУВС-гийн хөтөлбөрийг эсэргүүцэж буй нам, гишүүд, иргэд бараг алга. Төсвийн алдагдлаа бууруул гэсэн. Аль ч төр засаг иргэдийнхээ татварыг нэмж чадахаас, авилгажсан хүнд суртлын нүсэр аппаратаа багасгаж зүрхэлдэггүй.

Онолоороо олныг хушууруулсан цагт нам хүчирхэгжинэ. АН өнгөрөгч 27 жилд ардчилал зах зээл коммунизмээс давуутайг масст ойлгуулаагүй.

Зөрчилд идэгдсэн манай нийгэм цөхөрч дөжрөөд эмзэглэхээ больчхож. Иргэдээ ичдэггүй болгоод хаячхаж нөгөө эрх чөлөө чинь. Шоолж инээх ариусал байжээ. Бузар булайг жигших ёс хаана жанжилж байна тэнд хошин зохиол цэцэглэдэг жамтай. Иргэд хараал уншаад хошин зохиолыг нулимах болж. Ичих жигших мэдрэмжгүй орон яг л үхдэл шиг хүйтэн агаад аймшигтай.

Хууль үйлчилдэггүй, дархан цаазтай ноёлох оргилд том луйвар хулгай дийлдэшгүй хүчирхэгжив. Хууль надад үйлчлэхгүй болчихвол би яах бол? Та яах бол?