Юм дэндэнэ дэндэнэ гэхэд арай дэндэх гэж байх юм. Сүүлийн үед Монгол Улсад гадаад орнуудын төрийн тэргүүн, нэр хүндтэй улстөрчид, айлчин гийчин, зочин төлөөлөгч ирэлтгүй боллоо. Учир нь хэвлэл мэдээллийн гол хэрэгслүүд нь хөөж туугаад элдэв өнгийн үнэн, худлаа мэдээ цацна.

Улс төр хэт улайрч хэм хэмжээ савнаасаа хальжээ. Эрүүл өрсөлдөөн үгүй болж өшөө хорсол, занал зүхлээр солигджээ. Түмний татварын мөнгөөр төрийн сайд хийж байгаа хүнд хэл ам, хэрүүл тэмцэл байдаг л юм. Гэтэл тэр бүхэн нь бүүр дэндэж өшөө хорсол, үзэн ядалт болоод явчихлаа. МАН уг нь төр барьж үзсэн тохитой бол тохитой хүлээцтэй бол хүлээцтэй байж болохоор томоохон улс төрийн хүчин мөн.

Жагар түвдийн орноос ширээний ламаа бүү зал Жанчхүүгийн даваанаас нааш шаахайны мөр бүү гарга.

Улсын сургуулиудын удирдлага, багш нар жагсав. Улсын эмнэлэгийн дарга, захирал, эмч сувилагч, асрагч нар жагсав. Улсын цэцэрлэгийн эрхлэгч, багш ажилчид тэмцэв. Цагдаа жагсана гэж айлгана. Зэвсэгт хүчин жагсана гэж сүрдүүлнэ. Бүгд ажил хаяна гэнэ.

Монголын улс төрийн бодлого хоёр дахь удаагаа гянданд орохыг үзлээ. Коммунист МАХН, МАН 1921 оноос 2012 он хүртэл Засгийн эрхийг тасралтгүй залсан. Энэ зуун жилийн хугацаанд МАХН ердөө ч ялагдаж үзээгүй. Ялагдаж үзээгүй учраас ялагдал бол намын үзэх ёстой зовлон гэж боддоггүй.

Зөвхөн хөдөө сумынханд унд хоол шиг, сайн морь шиг хэрэг болох нэгэн хууль манай парламентаар батлагдаж чадалгүй уналаа. Тун харамсалтай юм . Зөвхөн хөдөө сумын иргэдэд хамаатай болхоор хэвлэл мэдээлэл ч, эрхэм гишүүд ч гааслаж гангиналгүй өнгөрөв.