Товчхон хэлэхэд түүний үзэгнийх нь үзүүр хүрсэн болгон эдүгээ алт эрдэнэс болон үлджээ. Шүлэг бичээд л үеийн үед үл мартагдах “Миний нутаг”, өгүүллэг бичээд л гайхамшигт “Хуучин хүү”, “Цагаан сар ба хар нулимс” тэргүүтэн, дуурийн цомнол бичээд л мөнхөд дуулагдах тавилантай “Учиртай гурван толгой” гээд л хамгийн сайн нь, хамгийн шилдэг шидээврүүд нь түүнийх байлаа.

“Нам бол төрийн улаан булан мөн” хэмээн Монгол улсын ес дэх ерөнхий сайд Пэлжидийн Гэндэн тэртээх гучаад онд хэлсэн нь бий.

ШУА-ийн Хэл зохиолын хүрээлэнгийн ахмад ажилтан, шинжлэх ухааны гавьяат зүтгэлтэн, Д.Нацагдоржийн шагналт, доктор, профессор Лувсангончигийн Балдан агсантай хийсэн “Д.Нацагдоржийн амьдрал бүтээлийг бодит эх хэрэглэгдэхүүнээр нотлон судалъя” ярилцлагын үргэлжлэл...

“Олон улсын эх хэлний өдөр” (2016.02.21)-т зориулсан эрдэм шинжилгээний хуралд ШУА-ийн Хэл зохиолын хүрээлэнгийн эрдэм шинжилгээний ажилтан Д.Боролзой “Эх хэл: Цахим хэвлэл ба нийгмийн сүлжээний онцлог” сэдвээр илтгэл тавив. Түүнтэй энэ талаар ярилцлаа.

Монгол улсын анхны ерөнхийлөгч П.Очирбат гуай ерээд оны эхэн үеийн нэгэн шинэ жилээр “Энэ үнэхээр тансаг ёолк байна” гэж ганц үг хэлсэн биш учиргүй шүүмжлүүлж билээ.

Одоогоос ердөө жил гаруйн өмнө дөө. Нэгэн залуугийн удирдлагаар “Намбар ван” (Number one) хэмээх хүнийг дэмжсэн “тахин шүтэх хөдөлгөөн” ихэд өрнөж билээ.