Нэрт зохиолч Л.Түдэв гуайн замын тэмдэглэлийн гарчгийг энд шууд хуулбарлан гарчиглалаа. Гарчгаасаа шууд хүнд хүрэх биз гэж бодоод. Дэлхийн алдартай, дэлхийд танигдсан энэ хотод алба амины ажлаар зорчсон монгол хүн тоогоо алдаа биз. Гэлээ гээд жирийн монголчуудтайгаа хуваалцсан нь хуруу дарам цөөхөн. Л.Түдэв (1980-аад оны сүүлчээр), Баабар (1990-ээд оны эхээр) нар шиг Нью-Йоркийн тухай чухам нүдэнд харагдаж гарт баригдтал бичсэн монгол хүн бараг үгүй дээ.

Улаан тэнгисийн эргийн курортуудад амарсан, Порт-Саид хотод томилолтоор ажилласан үеийнхээ зурагнуудаас тэрээр бидэнд илгээжээ.

Американ офицерын нинжин сэтгэлгүй тарчилгаанд Ангийнхаа нууцыг хэлээгүй солонгос хүүхний Аймшиггүй баатарлаг явдал нүдэнд үзэгдэж Алтаар биш, болдоор үзгий минь хурцлав

Гарчгаас уншигч Та бүү эмзэглэ! Тэртээ 70 жилээс өмнө монголчууд бид огт гадаад хэлгүй улс байсан гэсэн санаа огт биш юм шүү! Дээд сургуулиар системтэй зааж эхэлсний 70 жил гэсэн утгыг би илэрхийлэх гэж байна.

Октябрийн хувьсгалын их удирдагч, манай ахмад хижээл насныхны шүтээн болж явсан их Лениний тухай сонирхолтой, зарим талаар таагүй мэдээлэл энэ номоор дүүрэн буй. Авааль гэргийгээсээ гадна давхар нэг эхнэртэй, гурвуулаа ойр дотно үерхэж нөхөрлөж явсан тухай хэсгээс нь дор сийрүүлэв.

“Алтан гадас” одонт энэ эрхмийг доктор Удо Хаазе гэнэ. Миний амьдралын тойрог гадаад харилцааны гольдрил руу ороход Удо Хаазе гэж герман нөхрийн минь үзүүлсэн нөлөө, нөхөрлөл маш их тус болсныг би бахархан дурддаг. Цэл залуухан дипломатч тэрээр БНАГУ-ын ЭСЯ-нд II нарийн бичгийн даргаар Улаанбаатарт ирээд удаагүй байхдаа надтай эхлэн танилцаж, С.Баяр бид хоёртой уулзахаар (1987 оны намрын сүүлч) МОНГОЛПРЕСС дээр ирж байсан юм. Тэр цагаас хойш бид 24 жил тасралтгүй нөхөрлөжээ.