Өөрийн толгой дээрх бухлыг мэдэхгүй, хүний толгой дээрх өвсийг харж өөлөн муулах муухай. Хүн муу хэлэхийн төлөө төрчихсөн мэт амаа билүүдэн, ам нээвэл бусдыг муулах донтой болчихсон хүнд хэн ч дуртай биш, түүнээс зай барин дөлнө.

Үүргээ хатуу ухамсарлах явдал зан араншингийн титэм байдаг гэж нэгэн нийтлэлч онож хэлжээ.

Авьяас билиг, хичээл зүтгэл, тэсвэр тэвчээр нь амжилт ололтын тулгын гурван чулуу мөн гэдгийг хүссэн хүсээгүй хүлээн зөвшөөрөхөөс аргагүй.

Мөнгө, мөрөөдлийнхөө оргилд хүрэхэд газарчлан хөтлөгч, жаргал хайрлах буянтан, хүсэшгүй, төсөөлөшгүй зовлонд унагахад хөтлөн зуучлагч нүгэлтний аль аль нь байж чадах агуу шидтэн билээ.

Хаяа багтвал бууж, хошуу багтвал иднэ гэх зан үйл нүүдэлчин монголчуудын аж төрөхийн бичигдээгүй хууль болон үйлчилсээр олон зууныг илээжээ. Нутаг нуга, айл саахалтынхантайгаа ам муруйхгүй эвтэй найртай, тангараг бүтэн амьдарч байсан нь бидний элэнц хуланцын үеэс мөрдөж ирсэн уламжлал заншлын маш том үнэт зүйл мөн аж.

Жаргал зовлон өнгө эрээлжлэн хослож, өдөр шөнө мэт ээлжлэн байдаг нь ертөнцийн жам. Жаргалд хүрэх өгсүүр зам шулуун дардан биш.