Монгол орны 20 жилийн дараахыг төсөөлөхөд ч маш том том өөрчлөлтүүд харагдаж байна. Бичиж үзье.

Юу хийжийнэ гэнгүүт “хичээлээ хийж байна” гэж цочоох оюутан их болж. Дараа нь тэрэнд сурнаа, тийшээ явнаа гэцэн том гэгээн гэгээн зорилт тавьсан хүүхэд ч олон байна. Багшийгаа аргалаа л төгсчих гээд байдаг оюутан цөөрөөгүй л байгаа л даа. Гэхдээ жинхэнээсээ суры гэдэг оюутан олширсон бололтой.

Тэд олуулаа ялсныхаа гайгаар АН шиг хөлөө жийлцэж байна. Хүн болгонд л бяр амтагдаад, зүгээр нэг “гишүүн” гэгдэхдээ уур нь хүрээд байгаа бололтой. Ямартай ч Сандуйгаа өшиглөчлөө.

Сая таван зуун км хавтгай дөрвөлжин талбайтай. Гадаадад байшин сав худалдаж авсан монголчуудын шалны талбайг эвлүүлчихвэл бас хэд гурван мянган метрээр нэмэгдмээр санагдаад байгаан.

Сонгууль нэг юм дуусч, Монголын нуруу амрав. Их ч зүдэрлээ. Сонгууль хүлээгээд ахиад хэд хоносон бол хүмүүс галзуурч мэдэх байв. Галзуурсан ч юм шиг байна лээ захаасаа.

Санал хураалтаар нэр дэвшигчид тавираагүй. Харин ард түмэн сонгууль гэдэг кинондоо улам шимтлээ.