Тэр замаар нэвтэрч гэртээ ордог арван хэдэн байрны хэдэн зуун айл машинаа хаалтны гадаа үлдээж байр луугаа явган орох болов. Хүмүүс тэргээ тэр хавьд байдаг бүх зогсоолд уралдаж тавиад дүүргэнэ. Хоцорсон тун олон машин замын нэгдүгээр эгнээнд үлдэхээс өөр аргагүй боллоо. Тэгээд үлдээлээ. Олон хоног тавьцгаасан.

Хилэн хар хэрээ надаас огтхон ч айхгүйгээр мээтр хагасын зайнд таадага таадага гээд тайван алхаж байлаа. Хөлнөөсөө эхлээд нүд хүртлээ өчүүхэн ч сул өнгө байхгүй ерөөсөө л тас хар тэр хэрээ надад байгалийн сайхныг бахдах сэтгэл эрхгүй төрүүлж байв

Намар болохоор би бага насаа дурсдаг. Уржнан ангийн охин Чимгээг том давсагтай байсныг нь дурссан. Нодлин төгрөг хорийн талхыг дурссан. Энэ жил яадын билээ...

За манай энэ гариг дээр нь болуул нь одоо байнээ, ердөөсөөн шингэний 2 том урсгал байгаадугаам.

Би цагаан сарлалаа. Шатна л даа, гэхдээ дараа нь долоо хоногийн турш өдрийн хоолонд мөнгө зарахгүй гэж тайтгарах юм даа (Дүнгэнээд л байж дээ, ажлын хөөрхөн пээч минь).