Тэр бол твитэрчдийн жирийн л нэг орой байсан юм. Удахгүй болох сонгуулийн тухай цэцэн ухаант жиргээчид маань мэргэн санаагаа уралдууланхан шаагилдаж байтал улсын маань Ерөнхийлөгч гэнэт хипаапдаад ороод ирж билээ.

Ямар ч хамаагүй амлалт өгдөг, тэрнийхээ хариуцлагыг хэзээ ч хүлээдэггүй улстөрчийг популист гэнэ. Биелүүлэхэд сачий нь хүрэх эсэх, дараа нь Монгол улс нь сөнөх сөнөхгүй алин болох нь тэрэнд ямммар ч хамаагүй.

Баваар гэдэг эртний түүхтэй, алдарт нэгэн муж Германд байдгийг хүн бүхэн мэднэ.

Улаанбаатар хот баярламаар сайхан болж байгаа. Том том уулзвар, өргөн замууд. Гэхдээ асуудал хэзээч дуусахгүй. Зарим санаа оноогоо ярилцая бүгдээрээ. Хотын иргэний хувьд болохгүй байгаа нь харагдаж, болчмоор санагдах нь ч байх.

Тэр муу сэрүүлгийг гурав дөрөв дуугарсных нь дараа шүдээ зууж байгаад арай гэж өндийлөө. Дараа нь “за өнөөдөр л ёстой эрт унты” гэж өөртөө амлангаа таавчигаа чирээд нойл орсон. Жирийн л нэг өглөө... ккк. Гү яах вэ тэгээд нүүр гараа угаагаад өглөөний цай май...

Намар болохоор би бага насаа дурсдаг. Уржнан ангийн охин Чимгээг том давсагтай байсныг нь дурссан. Нодлин төгрөг хорийн талхыг дурссан. Энэ жил яадын билээ...