Орос оронд Оросын ард түмэн ялна. Би оросын ард түмний талд байна. Оросын ард түмний талд байгаа учраас Украйныг хамтдаа өмөөрч байна. Ард түмнүүд хэзээ ч дайсагнадаггүй юм.

Жил, жилийн, цагаан сарын дараа шашнаа санагалзах, бас шүүмжлэх хоёр урсгал зэрэг өрнөдөг. Энэ жил ч ялгаагүй өрнөж л байна. Өрнөж л байх нь хуран үйлдэхүй буй заа. Шашинтай, уламжлалтай гэдгээ санаж байгаа хэсэг байна. Тэдний талаар өгүүлэх юун. Даяаршин ижилсэж байгаа хүний хорвоод биднийг Монгол байлгаад байгаа зүйл бол хэрүүлтэй уруултай наадам, цагаан сар, түүнд шингэсэн шашин суртахуун. Харин нөгөө урсгалынхан шүүмжилж байна. Байх л зүйл. Тайлбар нь “Буддын сүм хийд мөлжиж байна” гэдэг социализмын үеийн үгтэй. Бусад шашин юм өгдөг байхад манай сүм хийд авч байна л гэнэ. Лам нар өглөг өгөхийн оронд өргөл авч байгаа нь буруу л гэнэ. Сүүлдээ байчихаад “Ганданд арваад касс ажиллаж байна. Цөөлөх хэрэгтэй" л гэнэ. Урт оочер үүсгэх гэсэн юм болов уу бүү мэд.

Бусад өдөр гоёсон хүн содон л болохоос гоё үл харагдах нь сонин. Баярлаж байгаа хүн л хамгийн үзэсгэлэнтэй, баярлаж байгаа хүний өмссөн зүүсэн л хамгийн гоё гэдэг нь тэр ажээ. Хорвоо дэлхий гоё ч биш, муухай ч биш. Гагцхүү хүн л түүнийг сайхан болоод муухай харагдуулах ажаам.

Эдийн засгийн хөгжил, ялангуяа эрчим хүчний тусгаар тогтнолын эсрэг чиглэлтэй ийм тэмцэлдээ “эх орончийн нэр”, “байгаль хамгаалагчийн баг” ашиглах, улмаар “хөрш орнуудын явуулга” мэт ойлголт төрүүлдэг явдалтай тэмцэх ёстой.

-Мэдэж байна, мэдэж байна. Гэснээс, миний боов хаачив аа? -Айн? ​Та чинь... угаасаа боовгүй шдээ. -Сулиараад байгаарай, сая би хазаад орхисон... -Хэнийхийг...

Сүүлдээ, “Манайх ялахын хэрээр л манайх ялагдаад” байгааг ерөөсөө ойлгохоо байлаа даа. Хаашаа л харна, манайхан дүүрэн хэрнээ манай гэх хүн ерөөсөө байдаггүй. Дээхнэ, “Манайх яллаа” гээд байхаар үнэмшээд хөөрөв дөө. Тэгсэн чинь “манайд л ялсан” байжаажүү? Манайхан ч манайхныхаа гарт үрэгдэх нь тодорхой боллоо.