“...Тангад, Түвд таван хэлийн амьтан” гэсэн хэллэг бий. Хятадын “таван үндэстэн” гэдгээс ч улбаатай байж мэднэ, үгүй ч байж болно.

Энэ жилийн сонгуульд намаасаа илүү хүний хүчин зүйл голлож байх шиг байна, ялангуяа орон нутагт. Угаасаа сонгууль нь намынхаа нэрийг барьж хүн сонгуулах, эсвэл хүнийхээ нэрийг барьж намдаа суудал авах хоёр үндсэн чиглэлээр л явдаг ба түүнийгээ пропорцианаль ба мажоритар хэмээн нэрлэдэг билээ.

Хүн байна гэдэг бол өөрөө эрх чөлөө хэмээн бид ухаардаг. Гэхдээ, амьдарч эхэлсэн, ялангуяа хүний биеийг олж төрсөн зэрэг маань бидний сонголт байгаагүй. Хэн ч биднээс “орчлонгийн хүрдэнд төрөх эсэх”, “хүмүүн заяа таалагдах уу, яахав”, “Ямар хүйс зүгээр вэ”, “Иймэрхүү аав, ээж чамд санал болговол зөвшөөрөх үү” гэхчлэн асуугаагүй. Тэр бүү хэл өөртөө ямар нэр өгөх нь ч бидний мэдлээс гадуур...

Ер нь бол “муухан генералаас олигтойхон генератор дээр” л гэх юм билээ.

Анхны юм болгоныг ил тод дурсахад тусгүй ч,наадмын дурсамж бол олон түмэнтэй хуваалцахад сайхан хууч юм. Зарим нэгнийх нь танил дурсамжийг сэргэн хөглөгдөж, бушуухан унаа тэргээ бэлдэж аваад нутгийн зүг гараад шидчихмээр болох байх. Нөгөө хэсэгт нь зүгээр л хачин марзан санагдаж ч болох. Тэр ч байтугаа, зайлуул бичих юмаа олж ядаад, ингэхдээ тулж дээхөөрхий гэж эгдүүцэж ч мэднэ. Нарийн яривал, эгдүүцэл гэдэг бол ихээхэн том сэтгэгдэл юм шүү, за энэ ч яахав.