Бүх дэлхийг баян тансаг болгохыг амласан байх учиртай капитализм. Тэгтэл антропоцен гэх ухагдахуун бол харин ч эсрэгээрээ нийгмийн хөгжил цэцэглэлтэд заналхийлсэн олон тооны аюулаар тодотгогдон тайлбарлагддаг. Санхүүгийн хямрал, эдийн засгийн урт хугацааны саажилт, ядуурал ба хар компаниуд. Дээр нь шинэ төрлийн коронавирусын цар тахал хийгээд цаг уурын өөрчлөлтөөс үүдэх гоц үзэгдлүүд бидний соёл иргэншилт аж амьдралд заналхийлэх боллоо.

Харьцангуйн онолыг хэр олон хүн ойлгодог юм бол доо.

Нохойны өвөг үндсийг хөөгөөд явах юм бол чоно болно.

Шавжны ертөнц гэдэг дэндүү туйлширсан ертөнц гэмээр. Тиймдээ ч тэнд сэтгэл байдаг гэж тун бодомгүй. ”Боддог”, ”эргэлздэг” дундаас л сэтгэл гээч юм мэдрэгддэг шүү дээ. Харин шавжны ертөнцөд огтоос эргэлзсэн төлөв ажиглагдахгүй. Жишээ нь, эрэгчин цөгөрцөг орооны үедээ эмэгчиндээ хээв нэг идүүлж орхино.

Өмнөх хэсэгт Dukkha буюу зовлонгийн үнэний тухай өгүүлсэн. Тэгвэл ерөөс яагаад хүний сэтгэлд тэр мэт зовлонгууд үүсдэг юм бол? 2-р хэсэгтээ түүний суурь шалтгааны тухай эргэцүүлэн харцгаая.

энэ ертөнц цаашид улам бүр хэмхэрсээр байх бөгөөд, холын ирээдүйд энэ ертөнцөд нэг ч дэг журам үлдэхгүй болж, ямар ч утга учиргүй, эмх замбараагүй ундуй сундуй байдал үүрд ноёлох цаг гарцаагүй ирнэ. Гэвч, Үнэхээр тийм юм болох болов уу???