Үе үеийнхэн өөрсдийгөө л гэцгээх нь хүний л араншин юм даа. Буруу ч юу байхав.

Улсаа бар болтол хөгжүүлсэн ард түмнүүд өөртөө нэгэн сорви үлдээжээ. Тэр сорви ул мөрөө арилгах гэж төдийлөн хичээдэггүй агаад ерөнхийдөө зөнд нь хаясан мэт санагддаг.

Уламжлал болоод бай­гаа шинэ оны эхний өдрийн нар харах ёслол ноднин бүтэл муутайхан болсон юм. Төмөр замын ”Хангай” хэмээх зөрлөг дээр очсон гадаад дотоо­дын жуулчид тэр өглөө нар мандахыг харж ча­даа­гүй. Шөнө нь цасаар шуураад үүрээр тэнгэр онгойлгүй байсаар бага үд хүргэсэн тул бүрхэг өдөр гонсгор сэтгэгдэлтэй буцацгаасан. Тэгвэл урж­нангийн өглөө хачин сай­хан тунгалаг байлаа.

Айл болгон гэртээ зу­рагт­тай. Лав л манай уншигчид зурагтгүй айл биш дэг. Зураг­таар кино байнга гарна. Бид кино үзэх дуртай. Одооны телевиз маш олон хувил­бар­тай бөгөөд сувгуу­дыг солиод байхад эрхбиш аль нэгэнд нь ший янгуу байж л таараа.

Дээхнэ дээлэн дээр “бажийнх” өмсчихсөн нөхөр их хачин харагддаг байж билээ. Одоогийн мотоцикль унаад уурга чирчихсэн хар­важ яваагийн дэргэд басчиг танагтай ажгуу. Тав гурван малаараа амьдарч буй айлуу­дад адуугаа адгуулах гэдэг чухал ажил байна аа. Дор бүрнээ нэг нь нэг хоёр нь хоёр азарга адуутай.

Аливаа өвчин хэлж ирдэггүй хийсч ирдэг, ам басч ёстой бол­доггүй юмны нэг.