Малын сайн бэлчээр, ус хайж нүүгчдийн удам болох бид эдүгээ цалин, амьдра­лын мөр хөөж нутаг сэлгэсээр л явдаг. Суурин амьдралд аль эрт шилжсэн атлаа гэр орноо­р­оо нүүж суух явдал нь ма­найд хэвийн үзэгдэл. Тэрнээс гадна өрхийн гишүүд гэртээ бас тогтдоггүй. Хэрмэл цыгань аятай мөн ч их тэнэ­сэн байна. Одоо бараг яваа­гүй газар ч алга.

Монгол ахуйгаас улам холдсоор буй охинтойгоо хамт хөдөө гарч наадам үзэв. Уг нь одооны хотын багачуул хэр чадлаараа уламжлал ёс заншлаа дуурайх сэтгэл их байна. Муугүй шүү. Бүр бид­ний үеэс илүү монголжуу элэгтэй, дээл хувцас ч өмсөх гэх болж.

Өмнөд Солонгос ул­сад сарын цалин буухад Монголоос очсон 24000 гаруй иргэн хамгийн багадаа тус бүр сая гаран төгрөг авч таарна. Солон­гос цалин­гаас хүртдэггүй гэр бүл манайд цөөхөн. Энэ та­лаарх тоо баримт гарган судлах юм бол бичээд баршгүй тул ингэсгээд орхиё.

Эртээр заалны овоо томоохон барилдаан дээр аваргыг хоёрын даваанд аймгийн начин тэрий хадтал нь шидэж орхив. Одоо чинь бөх бүдүүн өвсөнд бус өвс болгонд бүдэрч мэдэхээр болж шүү. Үндэсний бөх сонирхогчийн хүрээнээс аль хэдийнэ хальж улам мэргэжлийн түвшинд хүрч түрүүчээсээ барилдаад сурчихчээ.

Идэр гурван ес тачигнах Мон­голын их тэсгим жаврыг тэсэн гардаг амьд амьтан ховор. Тэгвэл энэ өдрүүдийг огт тоохгүйгээр барахгүй гайхамшгийг үзүүлдэг гурван амьтан байна. Үүнд ар цармын азарган чоно, Алтай говийн орсон буур хоёрын ороо нь ид ордог үе.

Ойрын хорин жилийн дотор хүн төрөлхтөн хэд хэдэн гаж юмсаасаа бүр мөсөн ангижрах урьдилсан төлөв гараад байна.