Саявтар би эртнээс муухан гадарлах өвгөнтэй байрныхаа хажууд таарч олзуурхав. Хөгшчүүд-бидний нарладаг урт сандалд тэр тухлажээ. Нэр нь хэн билээ дээ хэзээний их хувьсгалч нэгэн.
Хогоо зам талбайд хаяж, шүлсээ байшин хашаа руу нулимж, нусаа өөдөөс нийж, улаан гэрлийн эсрэг ухаангүй дайрагч нарт шаардлага тавиад үз. Ад болно.
Нутгархах битүү өрсөлдөөний урхгийг нийтээр мэдэрч жигших байтугай түүхийн мухраас “байх ёстой үнэт нандин өв” гэж дээдэлдгээс гай хөө нь дархлагдаад удам дамжин мөнхөрчээ. Өөрөөр хэлбэл бид яс үндэс, нутгархах зуршилдаа дөрлөгдсөөр өдгөөтэй золгов.
“Хэнхэг” хэмээх үгийг бид далан жил сонсож, далан жил хэлж, далан жил бичиж ирлээ.
“Росатом”-ын захирал С.Кириенкогийн тулгалтаар унасан 106 сая ам. долларын өрийг “юу ч биш” гэж манай эрх баригачид баярхсан уу?
Халамжаар сонгогдох, халамжаар амьдрах хоёр ихэр юм. Манай өнөөдрийн ардчилал юм. Маргааш өдрийн дампуурал юм. Иймэрхүү шүлэг байлуу.
