Дорнодын талаас газрын тос оргилсон тэр намар Монгол улсын анхны Ерөнхийлөгч П.Очирбат Тамсагбулагт цагаан дээлээ үнэт тосоор мялаан сэтгэл дүүрэн инээд алдан буй дүрс бүхий мэдээг телевизээр үзэж байхдаа хожим уул уурхайн сэтгүүлч болоод эрхэм энэ хүмүүнтэй ярилцаж суухын чинээ зүүдлээгүй явлаа. Хүний амьдрал баялаг агаад таашгүй. Бид гурвантаа уулзаж эрдэс баялгийн салбарын талаар ярилцаж байгаа ч энэ удаагийнх илүү элгэмсүү, нээлттэй өрнөлөө.

Үнэндээ бидэнд авъяастай хүүхэд, залуучууд болгоныг уран бүтээлч болгоод байх зах зээл байхгүй

Зүгээр л нэг усыг савлаад дэлгүүрт мөнгөөр зарах юм чинээ төсөөлөлгүй амьдарч байсан монголчуудын хувьд зах зээлийн нийгэмд нүүр тулсан олон хачирхалтай үзэгдлүүдийн нэг нь тэр байлаа. Ус шүү дээ. Зүгээр л ус...

Зөвхөн БНХАУ-ын хөрш буюу газарзүйн давуу талтай гэдгээрээ бус нэмүү өртөг шингээх, боловсруулах,баяжуулах үйлдвэрүүдээ байгуулах зэрэг ажлууд энэхүү бондоор босгосон хөрөнгө оруулалтаар шийдэгдэж байгаа нь илүү чухал зүйл юм.

Хятад улс сэргээгдэх эрчим хүчний салбарт дэлхийн хамгийн том хөрөнгө оруулагч. Ус, салхи, нарны цахилгаан эрчим хүч үйлдвэрлэх, хуримтлуулах суурилагдсан хүчин чадлаараа дэлхийд нэгдүгээрт орж байна. Энэ нь юу гэсэн үг вэ гэхээр Монголын эрчим хүчний нүүрсний гол худалдан авагч зах зээл маань мөдхөн хүрэн нүүрсийг хэрэглээнээс шахах түрэн гаргах нь цаг хугацааны л асуудал болжээ.

“Өдөрт 500 хятад Монголд орж ирж байна. Төр засаг арга хэмжээ аваач ээ!” гэсэн матаас, шургаа фэйсбүүкээр дүүрэн. Дор нь “өмхий п-нууд” гэсэн хараал чихээстэй. Хариуг нь өгмөөр санагдаад болдоггүй.