Миний цуглуулгын нэг хэсэг учраас уншигчиддаа дэлгэе гэсэндээ хүрч архиваа дахин ухлаа. Ахмад хижээл нь хуучнаа дурсан санаг, идэр залуу, багачууд нь ийм түүх байж шүү гэдгийг мэдэг, энэ зураг дээрхи эрхмүүдийн үр ач нар харж баясаг гэсэн үүднээс тэр л дээ. Иймэрхүү төрлийн цуглуулга надад нэлээдгүй байгаа тул хааяа нэг ингэж үзүүлж байгаа!

1970-аад оны эх бол Монголд рок-поп хөгжмийн урлагийн суурь эргэлтгүй тавигдсан тухай үргэлжлэл. Тэр үед эстрад урлаг хэмээн эерүүлэн нэрлэж байв.

“Тегераны монгол айл” хэмээн би өмнө нь нэг нийтлэлээ гарчиглаж байсантай адилаар энэ удаа мөн л өвөрмөц гарчиг сонголоо.

Манайхны тулга тойрсон, хөгийн гэхэд хөгийн, тэнэг гэхэд тэнэг, ер нь юу ч гэмээр юм, хэлж оноохгүй нэгэн балай явдлыг сөхөж ЯЛИХГҮЙ ЮМНААС ЯМААНЫ ГАРЗ гэдэг гарчгаа нотлоё.

“БНМАУ-ын маршал” гэх цэргийн эрхэм дээд цол гуравхан хүнд заяасны сүүлчийнхийг Ю.Цэдэнбалд 1979 оноосон билээ. Тэр тухай дурсамжийн хэсгийг ноороглон буй “Жамбын Батмөнх” номоосоо эшлэе.

Та харьцуулалт хийж болно. Хүний амьдралын 70 нас, 80 нас гэдэг бол байдаг л зүйл. Овойж оцойсон ажил үйлс бүтээгээгүй мөртлөө энэ зэргийн насалчихсан хүн энэ хорвоод түг түмээрээ байдаг даа. Монголд ч гэсэн.