Би олны дэргэд цөөн насалсан хүн. Их юм үзсэний хажууд юу ч үзээгүй хүн. Гэсэн ч багашаархан юм үзэж харж, гайхаж, цочирдож, цочсондоо цохиж ч явлаа. Харин тамхины өрөө гаргасан баар рестораныг торгосон явдал намайг бүтэн гайхшруулж чадав.

Юу юу ч болоод өнгөрөв дөө. Ухаан алджаагаад босч ирсэн хүн шиг л байхын. Бурхан халдун, Малайзын онгоц, Крым, эдийн засгийн форум, ногоон уут гээд болоогүй юм алга.

Эээ... тиййймүү? гэж тэр бүсгүй намайг үнэн сэтгэлээсээ өрөвдөн халаглаж билээ. Тэр Афганаас ирсэн Хазаар үндэстэн эмэгтэй. Манай байранд байдаг байсийн. Нэрий нь мартчиж. Гэхдээ Фатима гэчхэд ер нь болоод явчих байх

Доллар өсөөд байна, ингээд бүх юм будаа гэж сонин зурагт араажуугаар байнга яриад байхаар чинь хүн сэтгэлийн дарамтанд ордог юм байна л даа.

Артгаа вацгаан шинийн нэгний шөнө дунд гэртээ арайхийн мөлхөж орж ирлээ. Хэдийгээр 50 шахам үрүүнк уусан ч согтсондоо тэгсэн юм биш. Идсэн зуугаад буузаа ч даахаа байчихсан юм биш. Зүгээр туйлдцан байсан юм. Артгаа юунд туйлдав?

Сайхан юм бодоод, сайхан зүйл хараад явж байтал чинь зам хөндлөн нэг хар муур хялан цэхэн хийгээд гүйгээд гарцан уу? Сайхан юмаа үргэлжлүүлж бод оо хө. Тэр муур чинь хэдэн зулзгандаа хоол хайгаа л гүйжаагаа нь тэр шүү дээ. Исүүл замын нөгөө талын Базилиотой ярьсан болзоондоо яарч яваа Марина л байж таараа. Хар өнгөтэй болсон нь түүний буруу биш.