Энэ жил короно вирус гээд намар сургууль эхлэх үгүй нь ч тодорхойгүй байгаа учир хэдэн жилийн өмнө анхлан бодсон зүйлээ эргэн санаж бусад улс оронд ямар байдгийг хайж үзлээ.

Манай улсын хамгийн тулгамдсан асуудлын нэг нь хүн амынхаа тоог өсгөх явдал билээ.Одоо л бид 3 сая дахь иргэнээ хүлээж байгаа ч хойд хөрш 200 саяуулаа, өмнөх хөрш бүр тэрбум 300 саяуулаа өнөр өтгөн айлуудын дунд хэдүүлхнээ байж “хэрүүлтэй” байдаг цөөхүүлээ айл шүү дээ бид.

Өнгөрч буй долоо хоногийн нэг их анхаарал татсан сэдэв бол газрын тухай хуульд орсон манайд 180 хоносон гадны иргэн газрыг 60 жилээр цаашдаа 40 жилээр өмчилж болно гэсэн хуулийн төсөл, энэ тухай болон төмөр замын бодлогын тухай олон тв-гээр гарсан “100 чухал сэдэв” нэвтрүүлэг байлаа.

-Нэг асуудал хэлэлцэх болно, гэтэл ерөнхийлөгч нэг өөр байр суурьтай, их хурлын дарга бас өөр, ерөнхий сайд нь бас өөр бодолтой буюу гурвуулаа өөр өөр бүлгийн ашиг сонирхлыг хамгаалж байдаг.

Хэдэн жилийн өмнө Баабартай төв шууданд таарлаа. Тэр үед би номоо хэвлүүлэх санаатай явсан болохоор хэдийг хэвлүүлэх вэ гэж асуулаа. Баабар санаа алдаад, “Манайд ном уншдаг хүн байхгүй болоод удаж байгаа шүү дээ. Энэ хавийнхан л уншина. Гурван зуу зарагдвал сайн гүйлгээтэй гэдэг юм. Чи яахав 500-г гаргаад үзэх юм уу” гэж билээ.

“ХЯТАДЫН НЭХЭЛ” (“ПРЕТЕНЗИИ КИТАЯ”), ( Москва, “Русская панорама” хэвлэлийн газар, 2015 он) номыг анх З.Энхболдоос аваад өөрөө уншаад дараа нь анд найз Д.Өлзийбаатарт өгсөн билээ.