Хэрүүлийн алим гэх болж. Булаацалдах алимгүй өөрөөр хэлбэл маргах шалтаггүй хэрүүлд юу хожих вэ? Дөнгөж өндийж өөдлөх гэж ядаж буй бидэнд хэрүүлээс, хийх ажил чухал.

Юу л болоод-хаашаа яваад байна даа хүүхдүүд минь? Яаж ч алуулж, яаж ч шулуулж байсан мөргөж л байдаг зуун улирч үүрийн гэгээ манхайсан. Үнэн учраа эрхэмсэг хөршдөө ойлгуулах гарц нээгдсэн ч ухаан суухгүй бол дахиад хатуу гарт базуулах аюул арилаагүй шиг байна. Монголын гол хүч-оюунлаг олон. Тиймээс би хүн зоноо тэнэг гэж наанаа уцаарлаад байгаа буурай. Өвгөн миний бухимдлыг эерүүлж ойлгоорой.

Хэт олон сонгогчдын төлөөлөл-ачаа нь хүнддэж зүдэрсэн гишүүнээ би гамнадаггүй төгцөг аж. Ер нь эрхэм гишүүн, сонгогч намайг юугаар гялайлгах үүрэгтэй юм бэ? Намайг төрд 30 жил хэрхэн төлөөлснийг санадаггүй шүү зөнөг чинь. Гишүүнээсээ хоол эм гуйх учиргүйг сонгогч би мэднэ. Тэтгэврийг маань миний төлөөлөл өөрөөсөө хайрлаагүй, татвар төлөгчдийн мөнгөнөөс ч хумслаагүй, би насан турш суутгуулсан шимтгэлээсээ цувуулан хүртдэг.

Булаалт хийдэг Ерөнхийлөгчдөө залбирах нэг л эвгүй. Булаалт бүхэн гэмт хэрэг гэдгийг бид-гурван саяул мэднэ. Хүүхний цүнх бус Засгийн эрх булаасан У.Хүрэлсүхдээ мөргөсөөр нүд аних болж байх шиг.

“Үр хүүхэд-ирээдүй хойчийнхоо жаргалын төлөө тархиа ширгэтэл, чөмгөө дундартал амь биеэ хайрлахгүй зүтэгнэ” гэх андгай тангаргаар төр засгийн оргилд асдаг. Сонирхолтой нь жаргуулах амлалт биелж байлуу? Амныхаа хэмжээгээр амласнаа ажил болгоогүйдээ гэмшдэг билүү? Өндөр сэнтийд заларснаар хариуцлага хүлээдэггүй-халдашгүй дархан эрхтэй бардам бүлэглэлийн тогтолцоо залуусын жагсаалаар ганхав уу яав.

Шог зохиолч Жаргалын Барамсай ёстой л чавхны чулуу шиг чавхадсан сэтгүүлч зохиолч залуу, авъяас билэгтээ цалгиж явлаа.