ХХI зуунд хүн төрөлхтөний уураг тархи технологийн гайхам нээлтүүд гаргах нь хаа сайгүй хавтгайрчээ. “Хавтгайрчээ” гэсний учир Монгол бас мөчөө өгөхгүй нээлт гаргадаг болж.

Миний дурсамж-социалист нийгэм. Нэг насны маань амьдрал энэ нийгэмд тохиожээ. Ганцхан заяадаг нэг насны амьдрал дэндүү эмзэг, дэндүү хайран.

Намын санхүүжилт алж байна.

Авилгатай тэмцэх газрыг тулнуудаас айхдаа муусайн жараахай ноолоод байна гэх шүүмжлэл бий.

Сонгууль хаяанд ирлээ. Нэр дэвшигч байтугай саналаа өгөх иргэн-надад ч тунгаах асуудал гарав. Сонгочих олигтой лидергүйгээс би яруу найрагч Бавуугийн Лхагвасүрэн шиг саналаа өгмөөргүй бодолтой явдаг хүн. Гэвч сонгуулийн ирц хүрэхгүй бол санал хураалт дахиж, ядуу орны маань сан хөмрөг нимгэрнэ гэх үзэл намайг өөрийн эрхгүй хөтөлдөг юм.

Жараад оны сүүлч. Сум-нэгдлийн конторт дарга нар гэнэт огил харайн сандрав. Нэр нь юм уу хоч нь юм уу тэдний сумыг “Бөглүү” гэх агаад Бөглүү суманд Цэдэнбал дарга очно гэж аймгаас утас цохижээ. Утастсан хүн нь Бөглүүг хариуцсан аймгийн том дарга.