Хүн амын өсөлт, төвлөрлөөс үүдээд нийслэл хотод сургууль, цэцэрлэг хүрэлцэхгүй, хүүхдүүд өдий төдийгөөрөө гэртээ, хараа хяналтгүй хаягдаж байгаа талаар жил бүрийн намар болохоор л бид дээр, дооргүй шаагидаг. Тэгвэл энэ сэдвийг зургадугаар сарын нэгэн гээд улсын цэцэрлэгүүд хаалгаа барьж, хашаандаа томоо цоож зүүгээд орхидог зуны саруудад ч хөндөх шаардлагатай болох нь ээ.

Хятад улс сэргээгдэх эрчим хүчний салбарт дэлхийн хамгийн том хөрөнгө оруулагч. Ус, салхи, нарны цахилгаан эрчим хүч үйлдвэрлэх, хуримтлуулах суурилагдсан хүчин чадлаараа дэлхийд нэгдүгээрт орж байна. Энэ нь юу гэсэн үг вэ гэхээр Монголын эрчим хүчний нүүрсний гол худалдан авагч зах зээл маань мөдхөн хүрэн нүүрсийг хэрэглээнээс шахах түрэн гаргах нь цаг хугацааны л асуудал болжээ.

Сарын өмнөөс шатахууны үнэд төр оролцохгүй болсон. Одоо шатахууны үнэ импортлогчдын гарт шийдэгдэнэ. Харин төрийн бодлого тэдний гарт шийдэгдэх ёсгүй.

Хөрөнгийн зах зээлийн хөгжил манай улсын хөгжлийн үндсэн суурь нь юм болов уу гэж би хардаг.

Цаазын ялыг сэргээх тухай биш эцэг, эх байх эрхийг хасах тухай энд ярих ёстой байж магадгүй.

Үнэндээ бидэнд авъяастай хүүхэд, залуучууд болгоныг уран бүтээлч болгоод байх зах зээл байхгүй